Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Aneta Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. J. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi G. J. na uchwałę Sejmiku Województwa [...] z dnia [...] lipca 2014 r., nr [...] w przedmiocie planu zagospodarowania przestrzennego województwa [...] postanawia: odrzucić wniosek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 22 października 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 2708/15 odrzucił skargę G. J. wniesioną na uchwałę Sejmiku Województwa [...] z dnia [...] lipca 2014 r., nr [...] w przedmiocie planu zagospodarowania przestrzennego województwa [...].
W dniu 10 listopada 2015 r. do tut. Sądu wpłynęło zażalenie skarżącej na postanowienie z dnia [...] października 2015 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi (data nadania przesyłki 9 listopada 2015 r.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
W rozpoznawanej sprawie skarżąca wniosła jednocześnie dwa środki prawne. Tymczasem w orzecznictwie sądowym ukształtowany jest pogląd, że czynności procesowe, polegające na równoczesnym złożeniu środka zaskarżenia wydanego na skutek uchybienia przez stronę terminowi procesowemu i wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności, wykluczają się wzajemnie zarówno z powodu konkurencyjności zawartych w nich wniosków zmierzających do wywołania przeciwstawnych skutków procesowych, ale i sprzeczności wewnętrznej ich podstaw. Wniosek o przywrócenie terminu jest oparty na twierdzeniu, że do uchybienia terminowi doszło, jednakże nastąpiło to bez winy strony, która w takim wniosku wskazuje przyczyny usprawiedliwiające to uchybienie. Natomiast środek zaskarżenia od orzeczenia wydanego na skutek uchybienia przez stronę terminowi do dokonania czynności procesowej jest oparty na twierdzeniu, że do uchybienia nie doszło, a sąd zajął w tej kwestii błędne stanowisko [por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2004 r., FZ 61/04 (niepubl.) oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 1999 r., II CZ 120/02 (LEX 110559)].
Złożenie wniosku o przywrócenie terminu uwarunkowane jest przede wszystkim tym, by termin do podjęcia czynności procesowej upłynął. Dopiero wówczas bowiem czynność taka staje się bezskuteczna w świetle art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zaś zgodnie z art. 86 § 2 tej ustawy przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego.
W sytuacji, gdy strona złożyła środek zaskarżenia od orzeczenia wydanego na skutek uchybienia terminowi do dokonania czynności procesowej, początek biegu terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności wyznaczać będzie data doręczenia orzeczenia rozstrzygającego w przedmiocie złożenia środka zaskarżenia [tak: Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 17 grudnia 2009 r., I GZ 120/09 (LEX 582456)]. Zatem taki wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej należy uznać za niedopuszczalny z mocy samej ustawy, w trybie art. 88 powołanej ustawy i z tej przyczyny za podlegający odrzuceniu.
Taka właśnie sytuacja wystąpiła w rozpoznawanej sprawie. W terminie otwartym do zaskarżenia postanowienia o odrzuceniu skargi ze względu na uchybienie terminu do jej wniesienia skarżąca wystąpiła zarówno z zażaleniem przeciwko postanowieniu odrzucającemu skargę oraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, opierając jego żądanie o tezę, że naruszenie terminu nie było przez stronę zawinione. Konkurencyjność i sprzeczność podstaw obydwu tych środków prawnych jest oczywista. Z tej przyczyny wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi podlega odrzuceniu na podstawie art. 88 powołanej ustawy [por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2011 r., II OZ 1347/10 (LEX 743823)]. Wniesienie zażalenia stworzyło procesową przeszkodę dla merytorycznego rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Odrzucenie wniosku nie wyklucza jednak przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Postanowienie o odrzuceniu wniosku dotyka bowiem jedynie prawomocność formalna i nie zamyka ono drogi do ponownego wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu. Termin do jego złożenia otworzy moment doręczenia skarżącej odpisu postanowienia rozstrzygającego środek zaskarżenia w przedmiocie odrzucenia skargi.
Z powyższych względów, na podstawie art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.