Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Marian Wolanin po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. C. i I. C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania rozgraniczeniowego postanawia: - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia -
Zaskarżonym przez M. C. i I. C. do Sądu postanowieniem z dnia [...] grudnia 2011 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. utrzymało w mocy postanowienie Wójta Gminy K. z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] ustalające koszt postępowania rozgraniczeniowego.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p. p. s. a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania postanowienia. Jednakże art. 61 § 3 p. p. s. a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżących wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części postanowienia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
W świetle powołanego powyżej przepisu to skarżący są zobowiązani wykazać, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Warunkiem wstrzymania wykonania postanowienia przez sąd jest bowiem wykazanie przez skarżących takich okoliczności, które uzasadniałyby uwzględnienie wniosku.
Skarżący we wniosku w żaden jednak sposób nie uprawdopodobnili, aby wykonanie zaskarżonego postanowienia mogło doprowadzić do niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub mogło spowodować trudne do odwrócenia skutki. Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, ze względu na potrzebę dokonania oceny jego zasadności z punktu widzenia występowania wskazanych w art. 61 § 3 p. p. s. a. przesłanek, winien być przez skarżących uzasadniony. Uzasadnienie wniosku nie stanowi jego wymogu formalnego, lecz jego materialnoprawną argumentację. Dlatego treść uzasadnienia wniosku nie podlega badaniu pod względem formalnym i ewentualnemu wezwaniu do jego uzupełnienia, podlega natomiast ocenie z punktu widzenia zasadności wniosku.
Skoro więc we wniosku nie wskazano okoliczności, o których wyżej mowa, na podstawie art. 61 § 3 p. p. s. a. w związku z art. 61 § 5 p. p. s. a. należało orzec jak w sentencji postanowienia.