Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec (spr.) na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 maja 2018 r. wniosku [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] o wstrzymanie wykonania zarządzenia pokontrolnego w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na zarządzenie pokontrolne [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie gospodarki odpadami postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonego zarządzenia pokontrolnego.
[...] Sp. z o.o., reprezentowane przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na zarządzenie pokontrolne [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] października 2017 r. nr [...]. W niniejszej skardze został zawarty również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia pokontrolnego.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 8 maja 2018 r., sygn. akt II OZ 471/18, uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 lutego 2018 r., sygn. akt IV SA/Wa 3133/17, o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonego zarządzenia pokontrolnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Na wstępie poczynionych rozważań należy wskazać, że zgodnie z dyspozycją art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369), zwanej dalej "p.p.s.a.", zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest to, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu powołana została do tymczasowej ochrony przed negatywnymi i nieodwracalnymi skutkami, jakie mogłoby dla strony wywołać wykonanie takiego aktu, zanim zostanie zbadany przez sąd administracyjny pod kątem jego legalności.
Przesłanką wstrzymania wykonania aktu, zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a., jest wykazanie we wniosku, a zatem w jego uzasadnieniu, niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wykazanie prawdopodobieństwa zaistnienia okoliczności wywołujących takie zagrożenia nie może polegać na tym, że sąd administracyjny samodzielnie, z uwagi na przedmiot zaskarżonego aktu, a także przywołany w skardze stan rzeczy dojdzie do wniosku, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu w sytuacji analizowanej sprawy jest zasadne i znajduje podstawy w regulacji art. 61 § 3 p.p.s.a. Dlatego argumentacja przedstawiona przez wnioskodawcę musi w sposób przekonywujący pokazać konkretne relacje między brakiem wstrzymania zaskarżonego aktu, a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z 6 grudnia 2017 r., sygn. akt II OZ 1492/17).
Przechodząc do analizy wniesionego w niniejszej sprawie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia pokontrolnego wskazać należy, że stosownie do art. 190 p.p.s.a., sąd, rozpoznając ponownie sprawę, jest związany wykładnią dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny. Mając powyższe na względzie, Sąd orzekający w niniejszej sprawie związany jest nie tylko okolicznościami wskazanymi we wniosku o wstrzymanie zaskarżonego zarządzenia pokontrolnego, ale również tymi podniesionymi w zażaleniu na postanowienie WSA w Warszawie z 21 lutego 2018 r., sygn. akt IV SA/Wa 3133/17 oraz wytycznymi NSA zawartymi w postanowieniu z 8 maja 2018 r., sygn. akt II OZ 471/18.