Dnia 13 marca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. S. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
S. S., za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika (adwokata), wniósł 14 listopada 2016 r. skargę na wskazaną w sentencji decyzję, którą 11 października 2016 r. doręczono jego pełnomocnikowi (nieprofesjonalnemu) w postępowaniu administracyjnym (pełnomocnictwo z 1 września 2015 r. w aktach administracyjnych - k. 10).
Pismem datowanym na 9 grudnia 2016 r. (nadanie w urzędzie pocztowym - 10 grudnia 2016 r., wpływ do organu - 12 grudnia 2016 r.) Skarżący wypowiedział pełnomocnictwo pełnomocnikowi nieprofesjonalnemu.
Postanowieniem z 23 stycznia 2017 r. Sąd odrzucił skargę z uwagi na wniesienie jej po terminie.
Skarżący, za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika (adwokata), wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, ponieważ:
- otrzymał od reprezentującego go w postępowaniu administracyjnym pełnomocnika informację, że decyzja organu odwoławczego została temu pełnomocnikowi doręczona 18 października 2016 r. (co wynika z załączonego wydruku z komunikatora internetowego), którą to informację przekazał ustanowionemu 9 listopada 2016 r. (k. 9) adwokatowi; zarówno Skarżący, jak i adwokat byli więc przekonani, że termin do wniesienia skargi upływa 17 listopada 2016 r.;
- Skarżący wypowiedział pełnomocnictwo pełnomocnikowi nieprofesjonalnemu niezwłocznie po uzyskaniu wiedzy o wyniku postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Wniosek o przywrócenie terminu nie jest zasadny.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu, zaś art. 87 § 2 P.p.s.a. stanowi, że w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Nie można uznać, że Skarżący uprawdopodobnił okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Pełnomocnictwo jest stosunkiem opartym na zaufaniu. Skarżący, ustanawiając pełnomocnika w postępowaniu administracyjnym, ponosi skutki wynikające z ewentualnego błędu pełnomocnika i to niezależnie od tego, czy jest to pełnomocnik profesjonalny czy nieprofesjonalny, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie. Każdy pełnomocnik, w tym nieprofesjonalny, ma obowiązek dbania o interesy swego mocodawcy poprzez zapewnienie sprawnej obsługi postępowania.
Doręczenie decyzji pełnomocnikowi ma skutek w stosunku do stron (art. 40 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego - Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.). De iure przyjmuje się więc, że stronie została doręczona decyzja w dniu doręczenia jej pełnomocnikowi. Błędne poinformowanie strony przez pełnomocnika o dacie doręczenia mu decyzji nie może mieć wpływu na brak winy strony w spóźnionym wniesieniu skargi.
W związku z tym, nawet jeśli Skarżący otrzymał od swego pełnomocnika informację, że decyzję doręczono mu 18 października 2016 r., to nie można uznać, aby doznał przez to nieprzezwyciężalnej przeszkody w terminowym wniesieniu skargi.
Niezależnie od powyższego należy podnieść, że wbrew stanowisku zawartym we wniosku:
- załączony wydruk z komunikatora internetowego nie potwierdza, aby Skarżący otrzymał od reprezentującego go w postępowaniu administracyjnym pełnomocnika informację, że decyzja organu odwoławczego została temu pełnomocnikowi doręczona 18 października 2016 r.; z wydruku tego wynika jedynie, że w tym dniu (18 października 2016 r.) pełnomocnik poinformował Skarżącego o doręczeniu mu decyzji, ale nie wynika z tego, kiedy doręczenie nastąpiło;
- Skarżący nie wypowiedział pełnomocnictwa pełnomocnikowi nieprofesjonalnemu niezwłocznie po uzyskaniu wiedzy o wyniku postępowania, lecz około dwa miesiące później - w grudniu 2016 r., już po wniesieniu skargi.
W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 86 § 1 w zw. z art. 87 § 2 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.