Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. R. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 4 marca 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 3403/15 w sprawie ze skargi Z. R. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odmówić przywrócenia terminu
Wyrokiem z 4 marca 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 3403/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Z. R. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
W piśmie z dnia 15 kwietnia 2016 r. skarżący wniósł o przesłanie mu sentencji wyroku, podnosząc, że taką prośbę zawarł już w piśmie z dnia 15 lutego 2016 r.
W piśmie z dnia 9 maja 2016 r. Sąd przesłał skarżącemu odpis sentencji wyroku z dnia 4 marca 2016 r.
W dniu 16 maja 2016 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 4 marca 2016 r. W uzasadnieniu wniosku podał, że do uchybienia terminu doszło do z powodu błędnego pouczenia w pismach z Sądu. Skarżący podkreślił, że w dniu 25 lutego 2016 r. wystosował do WSA w Warszawie pismo, w którym prosił o przesłanie treści wyroku., w sytuacji, gdyby nie dotarł na rozprawę. W ocenie Skarżącego, z pouczenia Sądu nie wynikało, że nie może złożyć wniosku o doręczenie sentencji wyroku przed rozprawą. W pouczeniu wskazano bowiem, że bezskuteczne byłoby złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia przed jego ogłoszeniem. Skarżący podniósł, że w pouczeniu nie było mowy, iż złożenie wniosku o doręczenie sentencji wyroku przed rozprawą jest bezskuteczne. W jego ocenie WSA w Warszawie błędnym pouczeniem spowodował, że przekroczył termin na złożenie wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - zwaną dalej P.p.s.a), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Warunkami skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu są zgodnie z art. 87 cyt. ustawy brak winy w uchybieniu, złożenie wniosku o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, równoczesne ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu dokonanie czynności uchybionej.
Stwierdzić należy, że o ile zostały spełnione przesłanki złożenia wniosku o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (Sąd przyjął, że termin uchybienia minął w dniu 11 maja 2016 r. - kiedy to doręczono skarżącemu odpis sentencji wyroku) oraz równoczesnego ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu dokonanie czynności uchybionej, to nie można uznać, że zachodzi przesłanka braku winy w uchybieniu terminu.
W ocenie Sądu przedstawione przez skarżącego okoliczności nie stanowią wystarczającej przesłanki do uznania, że nie ponosi on winy w uchybieniu terminu.
W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że przywrócenie terminu może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przywrócenie terminu jest dopuszczalne wyłącznie w przypadku zaistnienia obiektywnych, występujących bez woli strony, okoliczności, które mimo dołożenia przez stronę odpowiedniej staranności w prowadzeniu własnych spraw udaremniły dokonanie czynności w terminie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lutego 2015 r., sygn. akt I OZ 91/15).