Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: - Joanna Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku I. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi I. K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2008 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej projekt scalenia gruntów oraz decyzji zatwierdzającej projekt wymiany gruntów postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym, tj.: 1). zwolnić skarżącą od kosztów sądowych, 2). ustanowić adwokata z urzędu, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w W.
Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. przewidują możliwość przyznania stronom postępowania prawa pomocy.
Prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 p.p.s.a.) lub częściowym (art. 245 § 3 p.p.s.a.), przy czym jego przyznanie uzależnione jest od spełnienia przez stronę ustawowo przewidzianych przesłanek. Żądanie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika z urzędu jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 1 ww. ustawy przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym dotyczącym w niniejszej sprawie zwolnienia z kosztów sądowych i ustanowienia adwokata z urzędu następuje gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Przyjętą regułą jest, iż obowiązkiem stron jest ponoszenie kosztów związanych z udziałem w postępowaniu. Tylko w wyjątkowych przypadkach może być przyznane na wniosek strony prawo pomocy polegające na zwolnieniu z kosztów sądowych bądź ustanowieniu pełnomocnika z urzędu. Przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, jakiego domaga się strona, następuje w przypadku wykazania przez wnioskującego, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Obejmuje zatem osoby, które ze względu na niskie dochody i szczególną sytuację życiową, mimo poczynionych oszczędności w wydatkach i przy największej staranności nie mogą ponieść tych kosztów.
W nadesłanym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżąca oświadczyła, iż prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z mężem, córką samotnie wychowującą dwoje dzieci oraz pełnoletnim synem. W piśmie procesowym z dnia 28 kwietnia 2009 r. wnioskodawczyni sprecyzowała swój wniosek wskazując, iż córka, z którą mieszka w jednym budynku, prowadzi oddzielne gospodarstwo domowe, również syn- D. K. zmienił stan cywilny i obecnie zamieszkuje pod innym adresem.
Z nadesłanego formularza PPF wynika, iż źródłem utrzymania wnioskodawczyni i jej męża są dochody uzyskiwane z tytułu renty inwalidzkiej w wysokości 750 zł miesięcznie i emerytury w wysokości 769 złotych miesięcznie. W oświadczeniu o stanie majątkowym wnioskodawczyni podała, że posiada dom o pow. 68 m2, pozostała część majątku natomiast jest własnością jej dzieci.
W uzasadnieniu swojego wniosku skarżąca wskazała, że wraz z mężem są mocno schorowanymi ludźmi. Na okoliczność potwierdzenia swojego złego stanu zdrowia skarżąca przedłożyła kopię orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, kwalifikującego ją do znacznego stopnia niepełnosprawności na okres do 31 października 2010 r. Wśród stałych, miesięcznych wydatków skarżąca wymieniła wydatki związane z zakupem niezbędnych lekarstw w wysokości ok. 400 zł, fakt ten potwierdziła stosownymi fakturami VAT.
Mając na uwadze powyższe dane stwierdzono, że wnioskodawczyni nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Pokrycie przez nią kosztów postępowania w niniejszej sprawie jak również kosztów ewentualnego zastępstwa procesowego, mogłoby skutkować niemożnością zaspokojenia jej niezbędnych potrzeb życiowych. Należy mieć bowiem na uwadze, iż miesięczne dochody wnioskodawczyni oraz jej męża w łącznej wysokości 1519 złotych służą do pokrycia nie tylko kosztów bieżącego utrzymania ale również kosztów stałego leczenia oraz pomocy osób trzecich. Okolicznością mającą wpływ na ocenę zasadności niniejszego wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym jest również zakwalifikowanie skarżącej do osób wymagających stałej opieki i pomocy innych osób. Skarżąca, w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, nie ma zatem realnych możliwości uzyskania dodatkowych dochodów, a tym samym pokrycia jakichkolwiek kosztów sądowych w niniejszej sprawie.
Oceniając wniosek skarżącej o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata stwierdzić należy, że wnioskodawczyni wykazała, iż spełnia wymogi określone we wskazanym wyżej art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Z tych względów na podstawie art. 245 § 2, art. 246 § 1 pkt 1 oraz art. 258 §1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a orzeczono, jak w sentencji postanowienia.