Sąd przyjął, że przyczyna uchybienia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku ustała w dniu 10 sierpnia 2010 r., kiedy skarżąca dowiedziała się, że z powodu niezłoźenia stosownego wniosku, uzasadnienie orzeczenia z dnia 7 czerwca 2010 r. nie zostało sporządzone. Mając to ustalenie na względzie, stwierdzić należy, że składając przedmiotowe żądanie w dniu 12 sierpnia 2010 r. strona zachowała przewidziany przez art. 87 § 1 powoływanej ustawy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu.
Brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona (lub jej pełnomocnik) nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (zob. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2006 r. sygn. akt I SAB/Wa 78/05 LEX nr 192260). Zajęcie stanowiska odmiennego, uwzględniającego subiektywny miernik staranności, wprowadziłoby do stosunków procesowych element niepewności. Przyjęcie obiektywnego miernika staranności strony postępowania dokonującej spóźnionej czynności procesowej nie oznacza oczywiście, że ocena winy w uchybieniu terminu dokonywana jest w oderwaniu istotnych dla tej oceny okoliczności konkretnej sprawy. Literatura i orzecznictwo do przeszkód, uniemożliwiających terminowe dokonanie czynności z uwagi na różnorodność zjawisk życiowych zalicza: przerwę w komunikacji, nagłą chorobę strony lub pełnomocnika, która nie pozwala na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar, itp.
Przedstawione przez Z. D. okoliczności nie pozwalają przyjąć, że nie ponosi ona winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 7 czerwca 2010 r.
Uzasadnienie wniosku wskazuje, że strona upatruje winy w spóźnionym dokonaniu czynności procesowej w niewłaściwym jej zadaniem postępowaniu pracowników Sądu. Wskazuje bowiem na udzielenie jej błędnej informacji przez pracownika kasy, czy też na niepoinformowanie jej o braku wniosku w aktach przez osobę zajmującą się jej sprawą. Skarżąca zauważa też, że informacje umieszczone w siedzibie Sądu są niewystarczające, czy też nieczytelne.
Tymczasem, jak wynika z akt sprawy Z. D. dwukrotnie pouczona została o prawie złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku oddalającego skargę. Pierwszy raz informacji w tym zakresie udzielono jej w zawiadomieniu z dnia 11 maja 2010 r. o rozprawie (k. 31 akt sprawy). W punkcie trzecim pouczenia wskazano, że uzasadnienie wyroku oddalającego skargę jest doręczane na wniosek strony złożony w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku, oraz że złożenie wniosku po upływie tego terminu jest czynnością bezskuteczną. Po raz drugi pouczono skarżącą o prawie złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku po ogłoszeniu orzeczenia w dniu 7 czerwca 2010 r. Z protokołu rozprawy (k. 35 akt sprawy) wynika, że skarżąca stawiła się na posiedzeniu Sądu. Po zamknięciu rozprawy Przewodniczący ogłosił wyrok oraz pouczył stronę zarówno o prawie złożenia wniosku, jak i o tym, że wniosek ten podlega opłacie kancelaryjnej w kwocie 100 zł.