W tej sytuacji zaniechanie złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 7 czerwca 2010 r. i ograniczenie się do uiszczenia opłaty kancelaryjnej za uzasadnienie nie może być ocenione jako zachowanie należycie staranne.
Strona wiedziała, jakich czynności należy dokonać, aby uzyskać uzasadnienie wyroku wydanego w jej sprawie. Jak wskazano, informacji w tym zakresie udzielono jej dwukrotnie. Skarżącej nie mogą więc ekskulpować podnoszone w przedmiotowym wniosku okoliczności dotyczące niewłaściwego postępowania pracowników Sądu, czy też niewystarczająco jasnej informacji w budynku Sądu. Pracownicy Sądu nie są zobowiązani do szczegółowego instruowania strony co do wszelkich możliwych zachowań, a wskazówki i pouczenia Sądu powinny dotyczyć dokonywanych przez stronę czynności procesowych na danym etapie postępowania sądowoadministracyjnego i w powstałej sytuacji procesowej. W niniejszej sprawie zadośćuczyniono temu obowiązkowi.
Należy też wskazać, że Sądowi z urzędu wiadome jest, że Z. D. jest osobą mającą trudności w samodzielnym poruszeniu się. Okoliczność ta została bowiem przez nią podniesiona we wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi, który rozpoznano postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2010 r. uwzględniającym żądanie strony.
W kontekście aktualnie rozpoznawanego wniosku należy jednak zauważyć, że strona osobiście stawiła się na rozprawie w dniu 7 czerwca 2010 r., kiedy to uiściła opłatę kancelaryjną za uzasadnienie wyroku i jak twierdzi "wypełniła" stosowny wniosek. W uzasadnieniu przedmiotowego żądania nie powołała się także na sygnalizowany w poprzednim wniosku silny ból kolana, który ówcześnie uniemożliwiał jej opuszczenie domu. Z tych względów, sama wiedza Sądu o trudnościach Z. D. z samodzielnym poruszeniem się, nie może uzasadnić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 7 czerwca 2010 r.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w postanowieniu.