Wniosek w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Kaja Angerman po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Burmistrza S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi Burmistrza S. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] listopada 2015r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia

Uzasadnienie

Burmistrz S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] listopada 2015r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej w wysokości 10.000 zł za wydanie decyzji Nr [...] z dnia [...] maja 2011 r. znak [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, polegającej na budowie dwóch zbiorników retencyjnych i poszerzeniu korytarza rzeki związanych z gospodarką leśną w L. na działkach nr [...], [...], [...], [...], [...], obręb [...] z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust.2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Skarżący zawarł w skardze wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. W uzasadnieniu wskazał na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z zasadą przyjętą w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [(Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej w skrócie: P.p.s.a.] wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji czy postanowienia. Natomiast w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

Powyższy przepis zawiera dwie przesłanki warunkujące wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia, mianowicie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Katalog tych przesłanek jest więc zamknięty. Na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji lub postanowienia Sąd nie bada zasadności samej skargi.

Z treści powołanego art. 61 § 3 P.p.s.a. wynika, że to strona, która żąda "ochrony tymczasowej" jest zobowiązana do wskazania przesłanek jej zastosowania. Oczywiście, na etapie rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia Sąd powinien wziąć pod rozwagę wszelkie okoliczności, jednak przyjęcie takiego poglądu nie może prowadzić do całkowitego zwolnienia strony z podania jakichkolwiek przyczyn mających uzasadniać wstrzymanie wykonania i w konsekwencji do przerzucania w całości ciężaru wskazania tych przesłanek na sąd administracyjny.

Podkreślenia wymaga, że uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia nie stanowi wymogu formalnego, lecz jest materialnoprawną argumentacją wniosku. Dlatego treść uzasadnienia wniosku nie podlega badaniu pod względem formalnym i ewentualnemu wezwaniu do jego uzupełnienia, natomiast jest oceniana z punktu widzenia zasadności wniosku.

Skarżący, wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, uzasadnił swoje żądanie w sposób niewystarczający. Zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania aktu nie może być poprzedzone oceną zasadności skargi, ponieważ takie działanie sądu, dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego, oznaczałoby niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu, sprowadzającą się do przedsądu. Skarżący nie przedstawił swojej aktualnej sytuacji finansowej ani innych okoliczności przemawiających za uwzględnieniem wniosku.

W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania aktu wymaga się od strony skarżącej szczególnej staranności w wykazaniu okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania aktu. Skarżący tej staranności nie dochował. W ten sposób uzasadniony wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia nie stanowi podstawy do udzielenia ochrony tymczasowej. We wniosku nie wskazano jakie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, o czym mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. Skarżący nie wyjaśnił, jaka jest jego dokładna sytuacja materialna, ani nie wskazał skutków uiszczenia należności lub wszczęcia egzekucji, które miałyby nieodwracalny charakter.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., należało orzec jak w sentencji.

Strona 1/1