Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. A. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi D. A. na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosku postanawia odmówić przywrócenia termin do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 19 lipca 2017 r. odrzucił skargę D. A. na postanowienia Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z [...] listopada 2016 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Postanowienie doręczono skarżącemu, za pośrednictwem osoby upoważnionej do odbioru korespondencji, 17 sierpnia 2017 r.
W piśmie z 23 sierpnia 2017 r., złożonym osobiście 24 sierpnia 2017 r. skarżący wniósł m.in. wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Do pisma skarżący dołączył osobiście podpisany egzemplarz skargi.
Uzasadniając wniosek o przywrócenie terminu skarżący wskazał, że uchybienie terminowi do uzupełnienia braków formalnych skargi, poprzez osobiste podpisanie skargi lub nadesłanie podpisanego egzemplarza skargi, nastąpiło bez jego winy. W ocenie skarżącego, zarządzenie o wezwaniu do uzupełnienia ww. braku nie zostało doręczone, albowiem zostało wysłane na adres pełnomocnika, który nie może być pełnomocnikiem przed WSA. Ponadto skarżący podniósł, ze nie miał kontaktu z pełnomocnikiem, ponieważ w chwili doręczenia wezwania do uzupełnienia braków formalnych, telefon skarżącego został wyłączony przez operatora sieci komórkowej z powodu tego, iż był to okres "kiedy upłynął termin na ustawowe zarejestrowanie wszystkich kart".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej również "p.p.s.a."), sąd może postanowić o przywróceniu terminu do dokonania czynności sądowej na wniosek strony, o ile do uchybienia terminu doszło bez jej winy. Z kolei zgodnie z treścią art. 87 § 1 p.p.s.a. wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana. Z wnioskiem należy wystąpić w terminie 7 dni od daty ustania przyczyny uchybienia. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.), a wraz z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
Z brzmienia cytowanych wyżej przepisów wynika, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć zastosowanie jedynie wtedy, gdy wszystkie określone w nich przesłanki zostaną spełnione łącznie, tj. wniesienie wniosku nastąpi w ciągu siedmiu dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej dochowanie terminu, dopełniona zostanie czynność, dla której był ustanowiony termin oraz wnioskodawca uprawdopodobni brak winy w uchybieniu terminu. Brak jednej z tych przesłanek uniemożliwia uwzględnienie wniosku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego 11 grudnia 2012 r. II GSK 1721/12, wskazane orzeczenie i orzeczenia powołane poniżej dostępne są w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Odnosząc się w pierwszej kolejności do kwestii terminowości złożenia rozpatrywanego wniosku, Sąd uznał, że wniosek o przywrócenie terminu został złożony z zachowaniem ustawowego terminu. Jednocześnie skarżący złożył podpisaną skargę, a więc dokonał czynności, której termin uchybił.