Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Balicka, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego postanawia: przywrócić termin do wniesienia skargi.
A. K. (dalej zwana "skarżącą") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2015 r. w przedmiocie odmowy przyznania zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 2 marca 2016 r. odrzucił skargę, jako wniesioną po upływie terminie do jej wniesienia.
Powyższe postanowienie zostało doręczone skarżącej 14 marca 2016 r.
Wnioskiem z 18 marca 2016 r. (nadanym 21 marca 2016 r. w urzędzie pocztowym) skarżąca wystąpiła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi
W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku skarżąca wyjaśniła, że zaskarżone postanowienie zwierało błędne pouczenie co do jego zaskarżenia wskazujące na konieczność złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Natomiast po złożeniu wymaganego wniosku organ pismem z 14 grudnia 2015 r. poinformował skarżącą o zawarciu błędnego pouczenia w zaskarżonym postanowieniu i o przysługującym jej środku zaskarżenia w postaci skargi do sądu administracyjnego. Wobec powyższego skarżąca stwierdziła, iż nie ponosi winy w niedochowaniu terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi jest zasadny.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej zwanej "P.p.s.a.") jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Warunkami skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu są, zgodnie z art. 87 P.p.s.a., złożenie wniosku o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, uprawdopodobnienie braku winy w uchybieniu oraz równoczesne ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu dokonanie czynności uchybionej. Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie.
W pierwszej kolejności podkreślić należy, że składając wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi skarżąca zachowała siedmiodniowy termin, o którym mowa w art. 87 § 1 P.p.s.a. W dniu 14 marca 2016 r. doręczono skarżącej postanowienie odrzucające skargę, natomiast wniosek o przywrócenie terminu został wniesiony 21 marca 2016 r., zatem z zachowaniem terminu do jego wniesienia. Ponadto składając wniosek dopełniono czynności, dla których określony był przedmiotowy termin, czyli złożono skargę.
Przechodząc natomiast do badania spełnienia ostatniej przesłanki, tj. uprawdopodobnienia przez skarżącą, że uchybiła terminowi bez swojej winy, podkreślić należy, że przez brak winy należy rozumieć sytuacje, w których z przyczyn obiektywnie niezależnych od siebie, nawet przy zachowaniu najwyższej staranności, nie miał on możliwości dochowania ustawowego terminu. Biorąc zaś pod uwagę fakt, iż przywrócenie terminu do dokonania czynności jest instytucją wyjątkową, to może ona nastąpić tylko wtedy, gdy strona w sposób przekonujący uprawdopodobni ten fakt, a jednocześnie wskaże, że przyczyna ta istniała, aż do chwili wniesienia wniosku o przywrócenie terminu. Należy wyjaśnić, iż uprawdopodobnienie braku winy nie oznacza udowodnienia, dlatego wystarczy, że daje wiarygodność twierdzenia o jakimś fakcie (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 marca 2008 r., sygn. akt I FZ 135/08).
Skarżąca uzasadniając brak winy wskazała, iż Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] zawarło w zaskarżonym postanowieniu błędne pouczenie co do możliwości jego zaskarżenia i dopiero po złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy poinformowało o właściwym trybie zaskarżenia w postaci skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
W ocenie Sądu skarżąca w sposób wystarczający uprawdopodobniła brak swojej winy w uchybieniu terminu. Stosownie bowiem do treści art. 112 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.) błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania albo wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego nie może szkodzić stronie, która zastosowała się do tego pouczenia. W konsekwencji należało stwierdzić, iż zostały spełnione przesłanki warunkujące przywrócenie terminu.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a., postanowił, jak w sentencji.