Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Golat po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. R. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. R. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2016 r. znak [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowych postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] Wojewoda [...] ustalił lokalizację strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowych dla inwestycji pn. budowa dwutorowej linii [...] z czasową pracą jednego toru na napięciu [...] kV w relacji [...] na działkach ewid. nr [...], obręb [...].
Decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r. Minister Infrastruktury i Budownictwa, po rozpatrzeniu odwołania D. R., uchylił ww. decyzję w części i orzekł w tym zakresie co do istoty sprawy, a w pozostałej części utrzymał ww. decyzję w mocy.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższą decyzję wniósł D. R., reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem. W treści skargi został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ze względu na niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu oraz jego rodzinie znacznej szkody oraz trudnych do odwrócenia skutków. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wskazał, że inwestor prowadzi dalsze działania w celu kontynuowania inwestycji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności została uregulowana w art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), dalej p.p.s.a., zaś katalog pozytywnych przesłanek warunkujących wstrzymanie przez sąd administracyjny wykonania aktu lub czynności określony został w art. 61 § 3 tej ustawy i ma on charakter taksatywny. Zgodnie z treścią tego przepisu, sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli została spełniona co najmniej jedna z ustawowych przesłanek, tj. zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z treści powołanego przepisu można wyprowadzić wniosek, że na podstawie cytowanej normy prawnej sąd administracyjny może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jednakże warunkiem niezbędnym takiego rozstrzygnięcia jest zaistnienie przynajmniej jednej z wymienionych przesłanek uzasadniających wstrzymanie. Każda bowiem decyzja, czy postanowienie wywołuje określone skutki prawne, nie każda jednak podlega ochronie tymczasowej. W przepisie tym chodzi bowiem o szczególne i wyjątkowe zagrożenie odpowiadające specjalnemu rodzajowi ochrony tymczasowej strony postępowania. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wystąpienia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Zatem nie wystarczy samo powtórzenie treści przepisu, lecz uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o istnieniu powyższych zagrożeń, co dopiero uzasadniać może wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji (por. B. Dauter w: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 168). Argumentacja wniosku o wstrzymanie musi być odpowiednia, tj. w sposób przekonujący pokazywać konkretne relacje między brakiem wstrzymania zaskarżonej decyzji, a wystąpieniem zagrożeń, o jakich mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.