Zażalenie na postanowienie z 4 marca 2015 r. WSA w Warszawie odmawiające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi na decyzję Rady do Spraw Uchodźców w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Wykowski po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia S. U. na postanowienie z 4 marca 2015 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmawiające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. U. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy postanawia odrzucić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 4 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji z [...] grudnia 2014 r. Rady do Spraw Uchodźców w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy S. U., S. U., T. U., K. U. i I. U.

Powyższe postanowienie zostało doręczone w dniu 13 kwietnia 2014 r. adw. A. M. - pełnomocnikowi skarżącego S. U. ustanowionemu z urzędu (k. 82).

Postanowieniem z 16 kwietnia 2015 r. cofnięto skarżącemu przyznane postanowieniem z 25 lutego 2015 r. prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.

Pismem z 18 kwietnia 2015 r., nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 20 kwietnia 2015 r. pełnomocnik skarżącego z urzędu - adw. A. M. wniósł zażalenie na postanowienie z 4 marca 2015 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Stosownie do treści art. 194 § 1 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego którego przedmiotem jest wstrzymanie lub odmowa wstrzymania wykonania decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 p.p.s.a. przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W myśl art. 197 § 2 p.p.s.a. do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej.

Zażalenie może wnieść strona, działająca przed sądem osobiście lub przez pełnomocnika, po doręczeniu jej odpisu orzeczenia z uzasadnieniem (art. 34 p.p.s.a. i art. 173 § 2 p.p.s.a. w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.). Udzielenie stronie prawa pomocy w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa (art. 244 § 2 p.p.s.a.). Skoro przyznane prawo pomocy może być cofnięte w całości lub w części (art. 249 p.p.s.a.) to uznać należy, że pełnomocnictwo udzielone z mocy prawa ustanowionemu pełnomocnikowi wygasa z chwilą wydania postanowienia o cofnięciu przyznanego prawa pomocy (art. 263 w związku z art. 164 p.p.s.a.).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanego zażalenia Sąd stwierdził, że jest ono niedopuszczalne.

Postanowieniem z 25 lutego 2015 r. zostało przyznane skarżącemu S. U. prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Okręgowa Rada Adwokacka pismem z 2 kwietnia 2015 r. poinformowała Sąd o wyznaczeniu pełnomocnikiem z urzędu adw. A. M.

Skarżący w dniu 19 marca 2015 r. udzielił pełnomocnictwa adw. M. F. Wobec czego, postanowieniem z 16 kwietnia 2015 r. Sąd cofnął prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata. Tym samym z dniem wydania postanowienia o cofnięciu prawa pomocy wygasło pełnomocnictwo dla ustanowionego z urzędu adwokata do reprezentowania skarżącego, a podejmowane przez niego czynności procesowe nie wywierają skutków prawnych dla strony. Nie sposób zatem przyjąć, że wniesione w dniu 20 kwietnia 2015 r. zażalenie na postanowienie z 4 marca 2015 r. w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji odmawiającej nadania statusu uchodźcy, pochodzi od strony.

Sąd miał na uwadze fakt, że strona nie została pozbawiona ochrony swoich praw przed sądem, albowiem postanowienie z 4 marca 2015 r. zostało doręczone również pełnomocnikowi skarżącego z wyboru w dniu 20 kwietnia 2015 r. (k.98).

W świetle powyższego Sąd stwierdził, że ustanowiony w ramach prawa pomocy adwokat w dniu składania zażalenia nie był uprawniony do reprezentowania skarżącego. W konsekwencji Sąd uznał, że dokonana przez niego czynność procesowa jest niedopuszczalna i na podstawie art. 173 § 2 i art. 178 w związku art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1