Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] sp. z o.o. z siedzibą w G. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w G. na postanowienie Głównego Lekarza Weterynarii z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie oddalenia zarzutów postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
W piśmie z dnia 15 października 2014 r. [...] sp. z o.o. z siedzibą w G., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika będącego radcą prawnym, wniosła za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Głównego Lekarza Weterynarii z dnia [...] września 2014 r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] oddalające zarzuty wniesione przez Spółkę do postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego z dnia [...] września 2013 r. nr [...] wystawionego przez Granicznego Lekarza Weterynarii w G.
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, którego wykonanie narazi interesy majątkowe strony na znaczną szkodę, która byłaby potem trudna do naprawienia. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik skarżącej podał, że oddalenie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym powoduje jego prowadzenie w sytuacji, w której występuje istotne naruszenie prawa, które winno być wyeliminowane. W ocenie pełnomocnika skarżącej dalsze prowadzenie postępowania egzekucyjnego, nieuwzględniającego oddalonych zarzutów mogłoby również narazić stronę na szkodę niemajątkową w postaci utraty reputacji firmy, co wśród aktualnych i potencjalnych kontrahentów może być potraktowane jako niedopełnienie przez stronę swych obowiązków administracyjnoprawnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności została w sposób kompleksowy uregulowana w art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), zaś katalog pozytywnych przesłanek warunkujących wstrzymanie przez sąd administracyjny wykonania aktu lub czynności określony został w art. 61 § 3 tej ustawy i ma on charakter taksatywny. Zgodnie z treścią tego przepisu, sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli została spełniona co najmniej jedna z ustawowych przesłanek, tj. zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji powyższej normy prawnej art. 61 § 3 powołanej ustawy wynika, że na skarżącym spoczywa obowiązek wykazania przesłanek zawartych w powołanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana. Pozytywne rozstrzygnięcie żądania strony zależy więc od spełnienia jednej z dwóch wymienionych wyżej przesłanek, przy czym nawet w przypadku spełnienia jednej z nich zostało ono pozostawione uznaniu Sądu, o czym świadczy użycie przez ustawodawcę zwrotu "sąd może".
Podnieść nade wszystko należy, że instytucję wstrzymania wykonania aktu lub czynności można zastosować tylko wówczas, gdy dany akt lub czynność posiada atrybut wykonalności. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. Nie każdy bowiem akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. W przedmiotowej sprawie żądaniem wstrzymania wykonania zostało objęte ostateczne postanowienie Głównego Lekarza Weterynarii utrzymujące w mocy postanowienie Wojewody [...] oddalające zarzuty. Zatem nie ulega wątpliwości, że zaskarżone postanowienie objęte wnioskiem o wstrzymanie jest rozstrzygnięciem nie wymagającym, a wręcz nie nadającym się do wykonania. W literaturze zwraca się uwagę na fakt, że nie kwalifikuje się do wykonania akt administracyjny nieprzyznający uprawnień i nie nakładający obowiązków, które wymagałyby wykonania. Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony [por. T. Woś (red.): Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 381; oraz postanowienie NSA z dnia 17 lipca 2006 r., I FZ 281/06 (publ. OSP 2007, nr 6, poz. 76) i postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 października 2008 r., II SA/Wr 411/08, Lex nr 504587].