Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Łukasz Krzycki po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku R. G. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi R. G. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia z zakazu wykonywania robót oraz gromadzenia ścieków na obszarze szczególnego zagrożenia powodzią postanawia: odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
R. G. wniósł do Sądu skargę na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z [...] stycznia 2014 r. utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. z [...] października 2013 r. o odmowie zwolnienia z zakazu wykonywania robót oraz gromadzenia ścieków na obszarze szczególnego zagrożenia powodzią w rejonie [...], będącego pod wpływem zalewu wód wezbraniowych [...], polegających na budowie budynku letniskowego całorocznego oraz szczelnego zbiornika na nieczystości płynne na działce ew. nr [...] w m. P. w gminie N.
Postanowieniem z 8 maja 2014 r. Sąd odrzucił skargę z uwagi na wniesienie jej po terminie. Przesyłkę zawierającą to postanowienie 20 maja 2014 r. odebrała żona skarżącego, co poświadczyła własnoręcznym podpisem (k. 29).
Pismem nadanym w urzędzie pocztowym 10 czerwca 2014 r. (k. 33) skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wezwany (k. 35) do sprecyzowania tego pisma skarżący wskazał, że zawiera ono również wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi (por. pismo na k. 38). Wzywając skarżącego do sprecyzowania pisma Sąd zobowiązał go do uprawdopodobnienia w terminie 7 dni okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, a w szczególności do nadesłania dokumentów świadczących o przebytej chorobie oraz wskazania, w jaki sposób stanowiła ona przeszkodę dla podjęcia czynności w celu ochrony własnych interesów osobiście lub z pomocą domowników od 20 maja 2014 r. do 3 czerwca 2014 r.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu (k. 38), w uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi skarżący wskazał, że od 20 maja 2014 r. do 3 czerwca 2014 r. był bardzo chory i nie mógł przeczytać listu (k. 31). Do pisma skarżący załączył zaświadczenie z ZUS obrazujące wypłatę zasiłku chorobowego od 27 stycznia 2014 r. do 27 lipca 2014 r. (k. 39). Skarżący wyjaśnił (k. 38), że w tym czasie przyjmował silne leki przeciwbólowe, które powodowały obniżenie koncentracji, a wszelką korespondencję żona odkładała na bok.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu, zaś art. 87 § 2 P.p.s.a. stanowi, że w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Stosownie do art. 87 § 1 P.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
W ocenie Sądu nie ma przeszkód, aby rozpoznać merytorycznie wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Przepisy nie zakazują rozpoznania tego typu wniosku, a wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi został złożony po siedmiodniowym terminie, jako że - w związku z doręczeniem skarżącemu postanowienia o odrzuceniu skargi 20 maja 2014 r. - upłynął on 27 maja 2014 r. Należy bowiem uznać, że 20 maja 2014 r. nastąpiło skuteczne doręczenie skarżącemu postanowienia o odrzuceniu skargi w trybie art. 72 § 1 P.p.s.a. poprzez doręczenie go żonie skarżącego (k. 29), która jest dorosłym domownikiem skarżącego. Brak informacji o wieku żony skarżącego, ale nie jest on decydujący dla uznania jej za pełnoletnią, gdyż w związku z zawarciem małżeństwa małoletni uzyskuje pełnoletniość (por. art. 10 § 2 zd. pierwsze ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny - Dz. U. z 2014 r., poz. 121), stąd należy uznać, że jest ona dorosłą. Ponadto, przyjąć należy, iż żona skarżącego podjęła się oddania skarżącemu pisma zawierającego postanowienie o odrzuceniu skargi. Pokwitowała ona bowiem odbiór pisma, a to zdaniem Sądu uzasadnia przyjęcie domniemania istnienia po stronie kwitującego woli oddania pisma adresatowi (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, sygn. akt II SA/Op 198/08 - dostępny na stronie internetowej www.nsa.gov.pl w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, zwanej dalej "CBOSA"). Z art. 72 § 1 P.p.s.a. nie wynika bowiem, aby "podjęcie się oddania pisma adresatowi" miało formułę wyraźnego oświadczenia, w którego treści powinna znaleźć się zgoda odbiorcy na przyjęcie pisma i zobowiązanie się do osobistego przekazania pisma adresatowi. Przepis ten nie wymaga stosowania tak sformalizowanego uzewnętrznienia gotowości przyjęcia pisma i podjęcia się oddania go adresatowi.