Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Wanda Zielińska - Baran po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. W. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Z. W. i K. W. na czynność Prezydenta W. w przedmiocie wprowadzenia zmiany w ewidencji gruntów i budynków postanawia: przywrócić termin do wniesienia skargi.
W dniu 28 lutego 2014 r. Z. W. i K. W. wnieśli bezpośrednio do Sądu skargę na czynność Prezydenta W. w przedmiocie wprowadzenia zmiany w ewidencji gruntów i budynków co do działki [...] obręb [...] w jednostce ewidencyjnej dzielnica [...]. W dniu 19 maja 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę z powodu wniesienia jej po terminie.
W dniu 4 czerwca 2014 Z. W. wniósł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, ponieważ organ z naruszeniem art. 9 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) dalej k.p.a. nie pouczył skarżących o środkach, terminach zaskarżenia oraz o skutkach prawnych naruszenia tych przesłanek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej "p.p.s.a.", skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.
Jak wynika z oświadczenia Z. W. z dnia 22 kwietnia 2014 r. odpowiedź na naruszenie prawa z dnia 8 stycznia 2014 r. została doręczona skarżącemu w dniu 30 stycznia 2014 r.
Termin do wniesienia skargi, biorąc pod uwagę powołany przepis art. 53 § 2 p.p.s.a., upłynął więc w dniu 3 marca 2014 r.
Skarżący w dniu 28 lutego 2014 r. wnieśli skargę bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Sąd w dniu 4 marca 2014 r. nadał ją w urzędzie pocztowym do organu właściwego, tj. Prezydenta W. i dopiero ten dzień (4 marca 2014 r.) uznać należy za dzień wniesienia skargi. Wniesienie skargi nastąpiło więc po dniu 3 marca 2014 r., jako dniu, w którym - zgodnie z art. 53 § 2 p.p.s.a. - upłynął termin do dokonania tej czynności przez Z. W. Strona nie wniosła zatem skargi w terminie.
W terminie 7 dni od doręczania postanowienia o odrzuceniu skargi skarżący wniósł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W pierwszym rzędzie Sąd jest obowiązany zbadać terminowość wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wniosek został wniesiony w terminie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). W ocenie Sądu przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 30 maja 2014 r., kiedy skarżący zapoznał się z pouczeniem o środkach, terminach zaskarżenia odpowiedzi na naruszenie prawa. Skoro więc przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 30 maja 2014 r., złożenie w dniu 4 czerwca 2014 r. wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi czyni zadość wymogowi zachowania siedmiodniowego terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p. p. s. a.
W tym miejscu należy przejść do merytorycznej oceny wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wniosek jest zasadny.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu, zaś art. 87 § 2 p.p.s.a. stanowi, że w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
We wniosku skarżący wskazał, że organ z naruszeniem art. 9 k.p.a. nie pouczył skarżącego o środkach, terminach zaskarżenia dlatego skarżący wniósł skargę bezpośrednio do sądu, a nie za pośrednictwem organu, tym samym uchybiając terminowi.
Zdaniem Sądu zasadne jest twierdzenie skarżącego, iż organ nie pouczył skarżącego o środkach, terminach zaskarżenia w związku z czym Z. W. nie zachował przepisanego terminu.
Skarżący nie jest reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, brak pouczenia przez organ o środkach, terminach zaskarżenia nie może negatywnie wpływać na okoliczności faktyczne i prawne mogące mieć wpływ na ustalenie praw i obowiązków strony będących przedmiotem postępowania. Dlatego Sąd postanowił o przywróceniu terminu
W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.