Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Michał Majcher po rozpoznaniu w dniu 3 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. P. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 stycznia 2018 r., sygn. I OZ 1932/17 postanawia: zwolnić A. P. od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 23 maja 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał skargę A. P. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem z dnia 16 stycznia 2018 r., sygn. I OZ 1932/17 do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Na to postanowienie Skarżąca wniosła zażalenie, wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W dniu 19 lipca 2018 r. A. P. uzupełniła brak formalny wniosku o przyznanie prawa pomocy i złożyła go na urzędowym formularzu. Podała, że jest osobą niepełnosprawną, a jej jedynym źródłem utrzymania jest stypendium socjalne dla osób niepełnosprawnych w kwocie 400 zł miesięcznie. Oświadczyła, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i nie posiada żadnych oszczędności ani rzeczy wartościowych. Do wniosku dołączyła kopię zaświadczenia naczelnika urzędu skarbowego z dnia 18 kwietnia 2018 r. , że jej dochód w 2017 r. wyniósł 0 zł.
Rozpoznając powyższy wniosek Referendarz sądowy miał na uwadze, że zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2018 r., poz. 1302 - zwaną dalej Ppsa) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W ocenie Referendarza Wnioskodawczyni wykazała, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania.
Do wniosku o przyznanie prawa pomocy załączyła kopię zeznania podatkowego (PIT 37) z którego wynika, że w 2017 r. nie osiągnęła żadnego dochodu. W formularzu PPF, oświadczając, że jest świadoma odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia (pkt 13 formularza), podała, że utrzymuje się wyłącznie ze stypendium (400 zł) i nie posiada żadnego majątku.
Stwierdzić zatem należy, że uzyskiwany przez Wnioskodawczynię dochód nie pozwala na wygospodarowanie kwoty na pokrycie wpisu od zażalenia w niniejszej sprawie. Nie dysponuje również oszczędnościami, ani majątkiem, które mogłaby zbyć w celu pozyskania dodatkowych środków.
Jako że spełnione zostały przesłanki umożliwiające przyznania prawa pomocy dlatego na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 Ppsa, należało orzec jak w postanowieniu.