Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Michał Sułkowski po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi G. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2010 r. znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego postanawia: przyznać G. S. prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
G. S. zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Ze złożonego na urzędowym formularzu wniosku z dnia 30 maja 2010 r. wynika, że wnioskodawczyni jest osobą samotną. Jedynym źródłem jej utrzymania jest świadczenie rentowe w miesięcznej wysokości 1003 zł. Skarżąca posiada dom o powierzchni 50 m2 oraz nieruchomość rolną o powierzchni 19 a. Nie ma innych nieruchomości, wartościowych przedmiotów, oszczędności, papierów wartościowych, ani innych zasobów pieniężnych. Na stałe miesięczne wydatki ponoszone w gospodarstwie domowym G. S. składają się: koszty zakupu węgla (150 zł), opłaty za energię elektryczną (40 zł), opłaty za telefon (25 zł), koszty zakupu gazu (50 zł), koszty wywozu śmieci i odbioru ścieków (80 zł), podatek i ubezpieczenie (25 zł), a także koszty zakupu leków (200 zł). Pozostająca do dyspozycji skarżącej kwota około 430 zł miesięcznie, przeznaczana jest na zakup wyżywienia, ubrań i środków czystości.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej również jako ppsa, prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Skarżąca uzyskuje dochód w wysokości 1003 zł miesięcznie, a koszty utrzymania samodzielnie prowadzonego przez nią gospodarstwa domowego wynoszą miesięcznie około 570 zł.
Przy uwzględnieniu aktualnego poziomu cen dóbr i usług niezbędnych do zaspokojenia elementarnych potrzeb życiowych, jak wyżywienie i ubranie, zestawienie podanych wyżej kwot prowadzi do wniosku, że G. S., nie posiadając wartościowych przedmiotów, ani zasobów pieniężnych, nie jest w stanie poczynić niezbędnych oszczędności do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania.
W konsekwencji należy uznać, że zostały spełnione przesłanki obligujące do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, należało orzec jak w postanowieniu.