Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w Wydziale IV w dniu 18 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia Z. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 sierpnia 2016 r. o utrzymaniu w mocy postanowienia referendarza sądowego z dnia 22 lutego 2016 r. o odmowie przyznania pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie pełnomocnika z urzędu oraz umorzenia postępowania wszczętego wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Z.R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie dodatku mieszkaniowego postanawia: odrzucić zażalenie.
Wnioskiem z dnia 4 lutego 2016 r., złożonym na formularzu PPF, Z. R. (dalej jako skarżący) zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym ustanowienie adwokata oraz zwolnienie od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 22 lutego 2016 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu i umorzył postępowanie wszczęte wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych.
Pismem z 4 marca 2016 r. skarżący złożył sprzeciw od powyższego postanowienia, domagając się jego zmiany i ustanowienia adwokata z urzędu.
Postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego z dnia 22 lutego 2016 r.
Odpis postanowienia doręczono skarżącemu w dniu 30 sierpnia 2016 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru - karta 110 akt sądowych).
W dniu 11 października 2016 r. skarżący złożył zażalenie na powyższe postanowienie, w którym wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i przyznanie adwokata z urzędu. Jednocześnie skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu.
Postanowieniem z dnia 18 października 2016 r. Sąd umorzył postępowanie wszczęte wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Sądu z dnia 19 sierpnia 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 194 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718) - zwanej dalej p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia wymienione w tym przepisie.
Zgodnie z art. 260 p.p.s.a. rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy (§ 1).
W sprawach, o których mowa w § 1, wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (§ 2). Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym (§ 3).
Zgodnie z art. 168 § 1 p.p.s.a. orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego środek odwoławczy.
Analiza akt sądowych wskazuje, że wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy został prawomocnie rozstrzygnięty, bowiem Wojewódzki Sąd Administracyjny działając jako sąd drugiej instancji, rozpoznał merytorycznie sprzeciw skarżącego od postanowienia referendarza sądowego z dnia 22 lutego 2016 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu i umarzającego postępowanie wszczęte wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych i postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2016 r. utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego z dnia 22 lutego 2016 r.
Na gruncie ustawy p.p.s.a., postanowienie wydane na skutek rozpoznania sprzeciwu jest niezaskarżalne, bowiem nie zostało wymienione w katalogu postanowień objętych art. 194 § 1 pkt 1 - 10 p.p.s.a. ani żaden inny przepis tej ustawy nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na tego rodzaju postanowienie.
Zgodnie z art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej (art. 197 § 2 p.p.s.a.).
Biorąc pod uwagę fakt, że skarżący wniósł zażalenie na prawomocne postanowienie, od którego p.p.s.a. środka odwoławczego nie przewiduje, Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił zażalenie jako niedopuszczalne na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.