Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2016 r., na posiedzeniu niejawnym wniosku R. Ż. o przywrócenie terminu rozprawy w sprawie ze skargi R. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] w przedmiocie przyznania specjalnego zasiłku celowego postanawia: odrzucić wniosek.
Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2015 r., sygn. akt IV SA/Wr 114/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił w całości skargę R. Ż. (zwanej dalej stroną, wnioskodawczynią lub skarżącą) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku celowego.
Opisane na wstępie orzeczenie zostało wydane po przeprowadzeniu w tym samym dniu rozprawy, o której skarżąca została zawiadomiona pismem z dnia 10 listopada 2015 r., doręczonym jej osobiście w dniu 19 listopada 2015 r.
Pismem z dnia 19 stycznia 2016 r. skarżąca wniosła o przywrócenie terminu "(...) skargi z rozprawy z dnia 09.12.2015 roku". Wnioskodawczyni podała, że przed wyznaczoną sprawą stawiła się w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w J. w celu uzyskania informacji na temat dalszych czynności związanych z wniesioną przez nią skargą. Pracownik Kolegium miał ją poinformować, że rozprawa z dnia 9 grudnia 2015 r. odnosiła się do umorzenia postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy (zwolnienia od kosztów sądowych), a strona powinna czekać na kolejne powiadomienie Sądu. Jej zdaniem pracownik Kolegium mógł nie przejrzeć dokładnie przyniesionych przez nią dokumentów i wprowadził ją w ten sposób w błąd.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 zd. 1 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Przedmiotem wniosku skarżącej oraz jej niewątpliwą intencją wynikającą z treści żądania było przywrócenie terminu do rozprawy w zainicjowanej przez nią sprawie. W ocenie Sądu oczekiwania skarżącej względem wyznaczenia kolejnej rozprawy - bo to tego sprowadzić musiałoby się uwzględnienie jej żądania - nie mogły zostać spełnione, gdyż przepisy ustawy procesowej takiej możliwość nie przewidują.
Przywrócenie terminu może bowiem wyłącznie dotyczyć terminów procesowych, a więc terminów na dokonanie przez stronę określonych czynności procesowych, czy to wynikających z przepisów prawa, czy też z wydanych na ich podstawie zarządzeń. Wyznaczenie terminu rozprawy, którego - zgodnie z art. 91 § 1 p.p.s.a. - z urzędu dokonuje przewodniczący, nie wiąże się dla strony postępowania z obowiązkiem dokonania jakiejkolwiek czynności, w tym do stawienia się na posiedzeniu. Jak stanowi bowiem art. 107 p.p.s.a., nieobecność stron lub ich pełnomocników na rozprawie nie wstrzymuje rozpoznania sprawy.
Stąd też wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do przeprowadzenia rozprawy, należało uznać za niedopuszczalny (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r., sygn. akt II OZ 156/15, postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 645/06, dostępne w centralnej bazie orzeczeń sądów administracyjnych: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Nadmienić przy tym wypada, że skarżąca dysponowała odpowiednią informacją o braku konieczności osobistego stawiennictwa na rozprawie wyznaczonej na dzień 9 grudnia 2015 r. oraz została należycie pouczona o dalszych czynnościach procesowych wynikających z wydanego przez Sąd orzeczenia.
W myśl art. 88 zd. 1 p.p.s.a., spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji niniejszego postanowienia.