Wrocław 17 kwietnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2008 na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Gminy J. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie regulaminu przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego, szczegółowych warunków obliczania wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i doraźnych zastępstw, przyznawania dodatku mieszkaniowego oraz podwyższenia stawek minimalnego wynagradzania zasadniczego nauczycielom zatrudnionym w placówkach oświatowych na terenie Gminy J. postanawia: umorzyć postępowanie sądowo - administracyjne.
Wojewoda D. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na wyżej oznaczoną uchwałę Rady Gminy J., domagając się stwierdzenia nieważności następujących jej postanowień, a to: § 5 ust. 2, § 6 ust. 10 i ust. 11, § 7 ust. 5, ust.6, ust. 7, § 8 ust. 4 i ust.5, § 9 ust. ust. 4 we fragmencie "Czas przeznaczony na zastępstwo nauczyciel powinien odpracować oraz § 13 ust. 2 z uwagi na naruszenie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (tj. Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112 ze zm.), art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem Wojewody zakwestionowane zapisy zaskarżonej uchwały podjęte zostały z przekroczeniem upoważnienia ustawowego zawartego w art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela. Pismem z dnia 28 marca 2008 r. strona skarżąca cofnęła skargę, z tym uzasadnieniem, że Rada Gminy J. we własnym zakresie usunęła wskazane w skardze naruszenia prawa, albowiem w dniu 18 marca 2008 r. podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie zmiany uchwały Nr [...] z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie regulaminu przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego, szczegółowych warunków obliczania wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i doraźnych zastępstw, przyznawania dodatku mieszkaniowego oraz podwyższenia stawek minimalnego wynagradzania zasadniczego nauczycielom zatrudnionym w placówkach oświatowych na terenie Gminy J., którą w całości uwzględniono stanowisko Wojewody D.
.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Stosownie do art. 60 zdanie 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), skarżący może cofnąć skargę i cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże skuteczność czynności procesowej cofnięcia skargi uzależniona jest od wyniku badania sprawy przez Sąd w przedmiocie niedopuszczalności cofnięcia skargi, o czym stanowi dalej zdanie 3 art. 60 wskazanej wyżej ustawy procesowej. Z kolei niedopuszczalność wniosku o cofnięcie skargi stwierdzana jest w przypadku ustalenia, że przedmiotowy wniosek strony skarżącej zmierza do obejścia prawa lub spowodowałby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Jak wynika z akt sprawy, uchwałą Rady Gminy J. z dnia 18 marca 2008 r. Nr [...] zmieniono zaskarżoną uchwałę w ten sposób, że skreślono zakwestionowane postanowienia § 5 ust. 2, § 6 ust. 10 i ust. 11, § 7 ust. 5, ust.6, ust.7, § 8 ust.4 i ust.5, § 13 ust.2 ust. 5, § 9 ust. w części "Czas przeznaczony na zastępstwo nauczyciel powinien odpracować po godzinach". Ponadto § 6 ust. 9 otrzymał brzmienie "W przypadku nauczycieli uzupełniających obowiązkowy tygodniowy wymiar w szkołach na terenie Gminy J. dodatek motywacyjny przyznaje dyrektor macierzystej szkoły w porozumieniu z dyrektorem szkoły, w której nauczyciel uzupełnia etat". Zakres w jakim zmieniono zaskarżoną uchwałę pokrywa się z dostrzeżonymi przez Wojewodę naruszeniami prawa. A zatem, w świetle materiału aktowego badanej sprawy oświadczenie organu nadzoru w przedmiocie cofnięcia skargi, nie nasuwa - z tego punktu widzenia - żadnych zastrzeżeń, zważywszy że pozostałe postanowienia kwestionowanej uchwały w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie naruszają obowiązujących przepisów, podobnie jak nowe brzmienie postanowienia § 6 ust. 9 sformułowanego w uchwale zmieniającej. W związku z powyższym uznać należało, że cofnięcie skargi jest dopuszczalne, co po myśli art. 161 § 1 pkt 1 powołanej na wstępie ustawy obligowało do umorzenia postępowania, wobec skutecznego cofnięcia skargi przez skarżącego. W konsekwencji, na podstawie przytoczonego przepisu postępowanie wszczęte wniesieniem skargi, podlegało umorzeniu.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia.