Wrocław 22 maja 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku I.W. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie uznania świadczeń rodzinnych za nienależnie pobrane oraz zobowiązania do ich zwrotu postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Decyzją wskazaną w osnowie niniejszego orzeczenia Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Marszałka Województwa D. przez Zastępcę Działu Świadczeń Rodzinnych D. Ośrodka Polityki Społecznej we W. nr [...] z dnia [...] października 2016 r. w sprawie uznania świadczeń rodzinnych, wypłacanych w okresie od dnia 1 września 2007 r. do 31 maja 2008 r. w kwocie 3260 zł, za świadczenia nienależnie pobrane i zobowiązania do zwrotu tej kwoty wraz z ustawowymi odsetkami.
Postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę I. W. z tym uzasadnieniem , że została ona wniesiona po upływie terminu do jej wniesienia. Postanowienie zostało doręczone dorosłemu domownikowi skarżącej w dniu 27 kwietnia 2017 r.
Pismem z dnia 26 kwietnia 2017 r. przesłanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w dniu 27 kwietnia 2017 r. skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, argumentując to tym, że skargę wysłała bezpośrednio do Sądu przez pomyłkę, która wynikała z tego, że nie jest profesjonalnym prawnikiem i nie ma również na co dzień styczności z procedurą administracyjną i sądowo-administracyjną. Skarżąca wywodziła , że o trybie pośrednim wnoszenia skargi do sądów administracyjnych dowiedziała się dopiero po otrzymaniu pisma z Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm) - zwanej dalej p.p.s.a. , czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli jednakże strona nie dokonała czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu , o czym stanowi art. 86 § 1 p.p.s.a. Tryb złożenia tegoż wniosku szczegółowo reguluje art. 87 p.p.s.a. W myśl § 1 pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Natomiast § 2 stanowi, że w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
W niniejszej sprawie, siedmiodniowy termin zakreślony dla dokonania czynności, jaką jest złożenie wniosku o przywrócenie terminu, został zachowany. Odnosząc się natomiast do uprawdopodobnienia przez skarżącą braku winy w uchybieniu terminu, stwierdzić należy, że kryterium braku winy, jako przesłanki możliwości przywrócenia terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonywaniu tej czynności (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lutego 2003r., II SA 4162/01, Monitor Prawniczy 2003, nr 8, s. 340). Przywrócenie uchybionego terminu ma bowiem charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu. O braku winy w uchybieniu terminu można zatem mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.