Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska, Sędzia NSA Jolanta Sikorska, Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków (spr.), po rozpoznaniu w dniu 18 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z. R. o wykładnię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 czerwca 2011 r. sygn. akt IV SA/Wr 199/11 w sprawie ze skargi Z. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [....] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w formie zasiłku celowego postanawia: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne wszczęte powyższym wnioskiem.
Wyrokiem z dnia 9 czerwca 2011 r. sygn. akt IV SA/Wr 199/11 oddalona została skarga Z. R., dalej skarżący, na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w formie zasiłku celowego.
W dniu 10 czerwca 2011 r. skarżący złożył pismo nazwane "Wezwanie o wykładnię orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 czerwca 2011 r. sygn. akt IV SA/Wr 199/11". Pismo to zostało przez tut. Sąd potraktowane, jako wniosek o dokonanie wykładni wskazanego wyroku.
Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 199/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, na podstawie art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., odmówił dokonania wykładni wskazanego wyroku wskazując, że w rozważanej sprawie nie zachodzą przesłanki uzasadniające dokonanie wykładni orzeczenia, albowiem jego sentencja została sformułowana w sposób jasny, nie budzący żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Kwestionowanie nierozpatrzenia całości żądania, oraz rozminięcie się z przedmiotem wniesionej skargi, nie mieści się również w ramach wykładni, o której mowa w art. 158 p.p.s.a. Sąd podkreślił, że wniosek o wykładnię nie może zmierzać do polemiki ze stanowiskiem sądu orzekającego w sprawie. Zdaniem Sądu, żądanie wnioskodawcy, stanowiące w istocie polemikę ze stanowiskiem sądu, wykracza znacznie poza wykładnię wyroku sformułowaną w art. 158 p.p.s.a. Zaznaczył ponadto, że sięgnięcie do instytucji wykładni orzeczenia ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do jego treści, w szczególności, gdy jest ona niejednoznaczna lub dotknięta zawiłością utrudniającą ustalenie sensu rozstrzygnięcia, potrzeba wykładni może być zatem wyłącznie wynikiem wadliwego lub nie dość precyzyjnego sformułowania orzeczenia.
Na to postanowienie skarżący złożył zażalenie, domagając się jego uchylenia oraz rozstrzygnięcia wątpliwości co do treści orzeczenia z dnia 9 czerwca 2011 r. wobec wadliwego i nieprecyzyjnego sformułowania orzeczenia i jego uzasadnienia, wskazując, że treść i sentencji orzeczenia nie odzwierciedla całości żądania skargi i jest niejednoznaczna, niezrozumiała i nasuwa wątpliwości co do zgodności z obowiązującym prawem oraz rozmija się z przedmiotem wniesionej skargi i pozostawia ją bez należytego rozpoznania i wyjaśnienia. Podkreślił, że jako osoba występująca przed sądem bez adwokata ma prawo do kompleksowego i wyczerpującego załatwienia sprawy przez organy administracyjne oraz sądy, jak również do wykładni orzeczenia, skoro uważa je za niezrozumiałe i niejasne.
Postanowieniem z dnia 5 października 2011 r. sygn. akt I OZ 748/11 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie skarżącego na postanowienie Tut. Sądu z dnia 17 czerwca 2011 r. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w pełni akceptuje stanowisko zaprezentowane przez Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Wskazał, że przedmiotowy wyrok nie wywołuje żadnych wątpliwości interpretacyjnych, nie zachodziła więc konieczność dokonania wykładni w trybie art. 158 p.p.s.a.