Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z zażalenia H. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 października 2016 r., sygn. akt. IV SA/Wr 211/16 odrzucającego skargę kasacyjną H. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 czerwca 2016 r. odrzucającego skargę na Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w P. - Z. w przedmiocie przyznania pomocy ze środków publicznych Skarbu Państwa postanawia: odrzucić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 27 czerwca 2016 r. odrzucił skargę H. B. na Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w P. - Z. w przedmiocie przyznania pomocy ze środków publicznych Skarbu Państwa.
Odpis powyższego postanowienia wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu w dniu 6 lipca 2016 r. z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia od niego skargi kasacyjnej, co skarżący poświadczył własnoręcznym podpisem (k-36).
W dniu 6 lipca 2016 r. skarżący wniósł do tut. Sądu pismo procesowe sporządzone przez siebie, w którym zakwestionował wydane w sprawie postanowienie z dnia 27 czerwca 2016 r.
Postanowieniem z dnia 10 października 2016 r., sygn. akt IV SA/Wr 211/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę kasacyjną jako sporządzoną przez osobę nie wymienioną w art. 175 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.).
Odpis tego postanowienia wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o zażaleniu doręczony został pełnomocnikowi skarżącego w dniu 31 października 2016 r.
W piśmie z dnia 14 stycznia 2017 r. skarżący wniósł sporządzone i podpisane przez siebie zażalenie na postanowienie z dnia 10 października 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 194 § 4 p.p.s.a. zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Przepis art. 175 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Przepis ten wprowadza w stosunku do zażalenia, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, dodatkowy wymóg formalny polegający na tym, że zażalenie w takim wypadku może sporządzić jedynie adwokat lub radca prawny. Wyjątki od tej zasady z mocy odesłania zawartego w zd. 2 cytowanego przepisu, zostały wskazane w art. 175 § 2 i 3 p.p.s.a. Oznacza to, że wymogu sporządzenia zażalenia na postanowienie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej przez adwokata lub radcę prawnego nie stosuje się, jeżeli zażalenie to sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli zażalenie w takim wypadku wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. W orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że niedopełnienie warunku wynikającego z art. 194 § 4 p.p.s.a. jest brakiem, który nie podlega uzupełnieniu i skutkuje odrzuceniem zażalenia na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. Ustawodawca, wprowadzając w art. 194 § 4 p.p.s.a. wymóg sporządzenia środka odwoławczego przez prawnika profesjonalistę kierował się przede wszystkim potrzebą udzielenia stronie, która nie zgadza się z zapadłym w jej sprawie orzeczeniem sądu pierwszej instancji, pomocy prawnej ze strony osób posiadających odpowiednią wiedzę prawniczą (por. np. postanowienia NSA: z 30 września 2004 r., OZ 474/04; z 23 września 2014 r., II GZ 522/14; z 19 grudnia 2014 r., I OZ 1177/14). Sporządzenie zażalenia na postanowienie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej przez adwokata lub radcę prawnego albo osoby wymienione w art. 175 § 2 i 3 p.p.s.a. z zachowaniem określonych wymogów jest zatem warunkiem koniecznym dopuszczalności tego środka odwoławczego.
Zgodnie z art. 194 § 2 p.p.s.a. zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia.
W niniejszej sprawie postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej zostało doręczone skarżącemu w dniu 31 października 2016 r., a zatem zakreślony termin do złożenia zażalenia upłynął wraz z dniem 7 listopada 2016 r. Tymczasem dopiero w dniu 20 stycznia 2017 r. skarżący złożył zażalenie sporządzone przez siebie osobiście. Oznacza to, że wniesiony środek odwoławczy nie tylko nie spełnia wymogu uregulowanego w art. 194 § 4 p.p.s.a. ale i jest wniesiony z przekroczeniem terminu siedmiodniowego do jego wniesienia i tym samym podlega odrzuceniu jako niedopuszczalny.
Dodatkowo wniesione zażalenie obarczone jest brakiem podpisu skarżącego, Sąd jednak nie wezwał skarżącego do jego uzupełnienia uznając, że nawet gdyby brak ten został uzupełniony, zażalenie i tak podlegałoby odrzuceniu.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. sąd orzekł, jak w postanowieniu.