Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. D. na decyzję Burmistrza Miasta N.R. z dnia [...] listopada 2011 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego postanawia: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Skarżący B. D. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na oznaczoną wyżej decyzję Burmistrza Miasta N. R. w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego. Równocześnie ze skargą skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Wniosek jest niedopuszczalny.
Zgodnie z art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy zaś rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Z kolei art. 53 § 1 p.p.s.a. przewiduje, że skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Jak wynika z twierdzeń skargi, jej przedmiotem jest decyzja Burmistrza Miasta N. R. w sprawie wymeldowania z miejsca stałego pobytu, a więc wydana w sprawie decyzja organu pierwszej instancji. W myśl art. 127 § 1 i 2 k.p.a. od decyzji wydanej w pierwszej instancji stronie służy odwołanie tylko do jednej instancji, zaś właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba, że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy.
Z akt badanej sprawy wynika, że skarżący nie wykorzystał administracyjnego toku postępowania administracyjnego i nie wniósł odwołania od decyzji organu pierwszej instancji, lecz bezpośrednio zaskarżył ją do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Stosownie do art. 88 p.p.s.a. spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Wskazać w tym miejscu należy ,że wniosek uznaje się za spóźniony, jeżeli zostanie wniesiony po przekroczeniu terminu określonego w art. 87 § 1 p.p.s.a. Natomiast, zgodnie z doktryną, wniosek uznaje się za niedopuszczalny, gdy uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 p.p.s.a.), gdy nie nastąpiło uchybienie terminu, wniosek nie dotyczy terminu procesowego (art. 278 i art. 141 § 1 p.p.s.a) lub gdy ze względu na stan sprawy przywrócenie terminu stało się zbędne (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2006, s. 213). Wniosek niedopuszczalny jest to innymi słowy wniosek, w stosunku do którego brak jest ustawowych warunków jego dopuszczalności. Z taką sytuacją mamy do czynienia w analizowanej sprawie, albowiem nie jest dopuszczalne przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję organu pierwszej instancji, gdy strona nie wykorzystała administracyjnego toku instancji. A zatem w myśl cytowanego wyżej przepisu art. 88 p.p.s.a. wniosek jako niedopuszczalny należało odrzucić.