Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego we W. z dnia [...] marca 2010 r., w przedmiocie waloryzacji emerytury wojskowej postanawia: odrzucić skargę.
Decyzją z dnia [...] marca 2010 r. Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego we W., działając na podstawie art. 31 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. nr 8, poz. 66 ze zm.; dalej ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin), ustalił nową wysokość emerytury wojskowej dla skarżącego.
Pismem z dnia 12 kwietnia 2010 r., nazwanym odwołaniem, skarżący wniósł skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego we W. wniósł o jej odrzucenie i zasądzenie na rzecz pełnomocnika tego organu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1268 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta jest sprawowana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 tej ustawy). Z przepisów tych wynika, że sądy administracyjne nie są powołane do rozpoznawania innych spraw niż sądowo-administracyjne, w szczególności do rozpoznawania spraw, które należą do właściwości sądów powszechnych. Zakres przedmiotowy kontroli administracji publicznej wyznaczają przepisy art. 3-5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 1253, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., wśród których w art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a. zostały wymienione skargi na decyzje administracyjne. Nadto zgodnie z treścią art. 184 Konstytucji RP kontrolę sadową działalności administracji publicznej sprawuje Naczelny Sąd Administracyjny i inne sądy administracyjne oraz - w ograniczonym zakresie sądy powszechne . W systemie bezpośredniej kontroli administracji publicznej wykonywanej przez sądy powszechne znaczenie ma rozpatrywanie spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych przez sądy pracy i ubezpieczeń społecznych.
W rozpoznawanej sprawie skarżący wniósł skargę na decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego we W. ustalającą nową wysokość emerytury wojskowej.
W myśl art. 181 kpa organy odwoławcze właściwe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych określają przepisy odrębne, tj. m. in. przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. Stosownie do art. 31 tej ustawy prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysokość świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia ustala w formie decyzji wojskowy organ emerytalny. Od decyzji tej przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i na zasadach określonych w przepisach Kodeksu Postępowania Cywilnego (ust. 4 tego przepisu).
Stosownie do art. 1 k.p.c. Kodeks postępowania cywilnego normuje postępowanie sądowe w sprawach ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy, jak również w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz w innych sprawach, do których przepisy tego Kodeksu stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy cywilne). Do rozpoznawania spraw cywilnych powołane są zaś sądy powszechne, chyba że przepisy szczególne przekazują je do właściwości sądów szczególnych lub innych organów (art. 2 k.p.c.).
Sprawami z zakresu ubezpieczeń społecznych, objętymi właściwością sądów powszechnych, są sprawy, w których wniesiono odwołanie od decyzji organów rentowych dotyczących ubezpieczeń społecznych i rodzinnych oraz emerytur i rent (art. 476 § 2 pkt 1 i 2 k.p.c.),
Z kolei w myśl art. 461 § 2 k.p.c. w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych właściwy do rozpoznawania sprawy jest sąd powszechny, w którego okręgu ma miejsce zamieszkania strona odwołująca się od decyzji wydanej przez organ rentowy, do których należą również - zgodnie z art. 476 § 4 pkt 3 k.p.c. - wojskowe organy emerytalne.
Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, iż sprawy dotyczące prawa żołnierzy zawodowych do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia należą do kategorii spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych i w związku z tym podlegają rozpoznaniu przez sądy powszechne.
W tej sytuacji skargę należało uznać za niedopuszczalną.
Mając powyższe na uwadze Sąd, odrzucił skargę, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.