Wrocław, dnia 22 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie: Przewodniczący: sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2015 r., na posiedzeniu niejawnym w Wydziale IV sprawy z zażalenia H. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 29/14 odrzucającego skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 czerwca 2014 r., o sygn. akt I SA/Wr 29/14, oddalającego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia: odrzucić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 22 grudnia 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 29/14 odrzucił skargę kasacyjną H. P. (dalej jako: skarżący) od wyroku Sądu z dnia 20 czerwca 2014 r., oddalającego jego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...], nr [...].
Na powyższe rozstrzygnięcie skarżący wniósł sporządzone osobiście zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje.
Zażalenie podlega odrzuceniu z uwagi na jego niedopuszczalność.
Zgodnie z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity, Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.) zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, objęte jest przymusem jego sporządzenia przez adwokata lub radcę prawnego.
Następnie należy wskazać, że w myśl art. 197 § 2 p.p.s.a. do postępowania w zakresie zażaleń odpowiednie zastosowanie mają przepisy o skardze kasacyjnej.
Stąd też tak jak w przypadku skargi kasacyjnej, konsekwencją naruszenia przymusu, o którym mowa w art. 194 § 4 p.p.s.a., jest uznanie zażalenia, sporządzonego przez samego skarżącego, jako niedopuszczalnego w oparciu o art. 178 p.p.s.a.
Należy przy tym zauważyć, że brak polegający na niesporządzeniu zażalenia przez profesjonalnego pełnomocnika nie podlega ani konwalidacji (uzdrowieniu), ani nie stanowi braku formalnego, podlegającego uzupełnieniu w drodze art. 49 § 1 p.p.s.a.
Wobec czego, w oparciu o art. 178 § 1 p.p.s.a. orzeczono jak na wstępie.