Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi R. P. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 sierpnia 2006 r., sygn. akt III SA/Wr 475/05 postanawia: umorzyć postępowanie w zakresie wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2006 r., sygn. akt III SA/Wr 475/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę R. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
Postanowieniem z dnia 9 października 2006 r., wydanym w powyższej sprawie, referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego. Umorzył natomiast postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie z kosztów sądowych.
Pismem z dnia 17 października 2006 r. nr [...] Okręgowa Izba Radców Prawnych we Wrocławiu zawiadomiła, że pełnomocnikiem skarżącego została wyznaczona radca prawny M. M.
Wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi skarżący udzielił pełnomocnictwa ogólnego.
W obecnym postępowaniu, R.P. złożył skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego opisanym na wstępie wyrokiem Sądu, która postanowieniem Sądu z dnia 26 sierpnia 2010 r. została odrzucona.
W dniu 20 października 2010 r. skarżący, w związku z planowanym złożeniem w niniejszej sprawie skargi kasacyjnej, wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, wyrażając swoje niezadowolenie z usług ustanowionego wcześniej radcy prawnego, gdyż prawomocnym orzeczeniem z dnia [...], sygn. akt [...], Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych we Wrocławiu uznał obwinionego radcę prawnego M. M. za winną popełnienia przewinienia dyscyplinarnego popełnionego w stosunku do R. P., poprzez niezachowanie należytej staranności wymaganej od pełnomocnika z urzędu.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu, w piśmie z dnia 3 listopada 2010 r. skarżący oświadczył, że nie wypowiedział pełnomocnictwa radcy prawnemu M. M. i nie zwrócił się do Okręgowej Izby Radców Prawnych we Wrocławiu o wyznaczenie nowego radcy prawnego.
Postanowieniem z dnia 19 listopada 2010 r., sygn. akt IV SA/Wr 308/10 referendarz sądowy umorzył postępowanie w zakresie wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy.
Od powyższego postanowienia skarżący wniósł sprzeciw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Art. 260 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a. stanowi, że w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega ponownie rozpoznaniu przez Sąd.
Stosownie do treści art. 239 pkt 1 lit. c p.p.s.a. strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu chorób zawodowych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Przedmiot niniejszej sprawy bez wątpienia mieści się w wyżej wskazanym zakresie. Skarżący zatem, z mocy samej ustawy, korzysta z całkowitego zwolnienia z ponoszenia wszelkich kosztów sądowych.
W tej sytuacji postępowanie wszczęte wnioskiem skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych jest bezprzedmiotowe.
W kwestii wniosku o przyznanie adwokata z urzędu powiedzieć trzeba, że postanowieniem z dnia 9 października 2006 r. referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego w sprawie sygn. akt III SA/Wr 475/05, której wznowienia skarżący domagał się w obecnym postępowaniu.