Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w dniu 12 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi A. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Pismem z dnia 13 czerwca 2018 r. A. K. (zwana dalej skarżącą lub wnioskodawczynią) wniosła skargę na opisane w sentencji postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta Miasta Ś. z dnia [...] lutego 2018 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia rozstrzygnięcia w sprawie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (jednolity tekst: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej p.p.s.a.), po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o którym mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Postanowienie, o którym mowa w § 3, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (§ 5).
Na wstępie podkreślić należy, że instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jest formą tymczasowej ochrony sądowej będącej wyjątkiem od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a, stanowiącej, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jedynie wystąpienie szczególnych warunków, którymi są: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków, może doprowadzić do tego, że w konkretnej sytuacji skarżący otrzyma tę wyjątkową ochronę przed konsekwencjami wynikającymi z kwestionowanych aktów lub czynności.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przez pojęcie znacznej szkody rozumie się taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04).
Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie następstwa, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06).
Zwrócić zatem uwagę należy, że przesłankami wstrzymania wykonania nie są jakiekolwiek skutki czy jakakolwiek szkoda, lecz szkoda i skutki kwalifikowane tzn. przekraczające normalne następstwa związane z wykonywaniem aktu.
Niezbędną jednak przesłanką do wstrzymania wykonania aktu lub czynności jest uprzednie stwierdzenie, że można go zaliczyć do katalogu tych rozstrzygnięć, które podlegają wykonaniu jako akty zobowiązujące, ustalające dla adresatów nakazy powinnego lub zakazy określonego zachowania, czy też przyznające prawa lub obowiązki (por. postanowienie Naczelnego Sadu Administracyjnego z 20 stycznia 2016 r., sygn. akt I OZ 1863/15).