Z brzmienia cytowanych wyżej przepisów wynika, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć zastosowanie jedynie wtedy, gdy wszystkie określone w nich przesłanki zostaną spełnione łącznie, tj. wniesienie wniosku w ciągu siedmiu dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej dochowanie terminu, dopełnienie (wraz z wnioskiem) czynności, dla której był ustanowiony termin oraz brak winy w uchybieniu terminu. Przywrócenie terminu uzależnione jest od przesłanki uprawdopodobnienia przez wnoszącego wniosek braku winy po jego stronie w uchybieniu terminu. Przy czym uchybienie terminu jest niezawinione wówczas, gdy nawet przy dołożeniu najwyższej staranności strona nie mogła w terminie dopełnić czynności procesowej, a brak winy w uchybieniu terminu można uznać tylko wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
Zgodnie z art. 141 § 2 zd. 1 p.p.s.a. w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku albo doręczenia odpisu sentencji wyroku.
W niniejszej sprawie bezsporna jest okoliczność, że wniosek skarżącego o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 28 czerwca 2016 r. został wniesiony z uchybieniem terminu, o którym mowa w powołanym przepisie. Termin ten upłynął bowiem w dniu 5 lipca 2016 r. Nie jest przy tym kwestionowane przez skarżącego, że nie nadał on pisma w placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe, jakim jest Poczta Polska S.A., a w placówce inPost S.A.
W świetle przywołanych wyżej przepisów prawa, ustalenia wymaga po pierwsze: kwestia, czy wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi, został złożony w ustawowym terminie 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminu. Przy przyjęciu, że o uchybieniu terminu do dokonania ww. czynności skarżący dowiedział się w dniu 12 sierpnia 2016 r. (z postanowienia Sądu z dnia 25 lipca 2016 r. odmawiającego skarżącemu uzasadnienia wyroku), to należy przyjąć, iż składając 19 sierpnia 2016 r. wniosek w tym zakresie dochował terminu 7 dni.
Kolejną kwestią jest ustalenie, czy niedochowanie ustawowego terminu do złożenia skargi było wynikiem braku staranności skarżącego. Zdaniem Sądu, w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego sprawy, uchybienie terminu w złożeniu wniosku spowodowane było niepełnym pouczeniem skarżącego przez Sąd, co do treści art. 83 § 3 p.p.s.a. Zatem, nie można skarżącemu przypisać winy w niedotrzymaniu ustawowego terminu do złożenia wniosku.
Z art. 83 § 3 p.p.s.a. wynika, że oddanie pisma w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe albo placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, albo polskim urzędzie konsularnym jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu (art. 83 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Tymczasem skarżący w piśmie zawierającym zawiadomienie o terminie rozprawy został pouczony w pkt. 3, że oddanie pisma w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego lub w polskim urzędzie konsularnym jest równoznaczne z wniesieniem go do Sądu. Tym samym brak było wskazania nazwy operatora pocztowego, u którego oddanie pisma jest równoznaczne z wniesieniem go do Sądu.
Dodatkowo uwzględniając brzmienie przepisu art. 6 p.p.s.a., jeżeli strona nie jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika - sąd ma obowiązek czuwać, aby nie poniosła ona szkody z powodu nieznajomości prawa.
Mając na uwadze powołane okoliczności Sąd, działając na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.