Wrocław 9 lutego 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia na zarządzenie Sędziego sprawozdawcy z dnia 25 stycznia 2011 r. w sprawie ze skargi A. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 1 kwietnia 2010 r. nr ... w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w formie zasiłku celowego specjalnego na leczenie, opiekę, rehabilitację postanawia: odrzucić zażalenie.
A. D. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na oznaczoną wyżej decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W..
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 5 listopada 2010 r. zawiesił z urzędu postępowanie w powyższej sprawie sądowo-administracyjnej, doręczając skarżącemu w dniu 17 listopada 2010 r. odpis postanowienia w tym przedmiocie. W piśmie procesowym z dnia 22 listopada 2010 r. zatytułowanym skarga, skarżący powołując się na przepis art. 285 a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze.zm.) (zwanej dalej p.p.s.a.) wniósł o stwierdzenie nieważności postanowienia z dnia 5 listopada 2010 r., podnosząc zarzut wyrządzenia mu szkody oraz naruszenia legalności i zasadności przez sąd.
Pismem z dnia 3 grudnia 2010 r. - w wykonaniu zarządzenia Sędziego sprawozdawcy z dnia 29 listopada 2010 r.- wezwano skarżącego o sprecyzowanie w terminie 7 dni , czy jego pismo z dnia 22 listopada 2010 r. jest skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia z dnia 5 listopada 2010 r., czy też zażaleniem na powyższe postanowienie. Pismem z dnia 27 grudnia 2010 r. skarżący wskazał, że wnosi zażalenie na zarządzenie sędziego sprawozdawcy z dnia 29 listopada 2010 r. z powodu jego niejasności i niezrozumiałości.
Wobec niesprecyzowania charakteru jego pisma procesowego z dnia 22 listopada 2010 r., zarządzeniem z dnia 30 grudnia 2010 r. ponownie wezwano skarżącego o sprecyzowanie charakteru pisma z dnia 22 listopada 2010 r. w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania.
W piśmie z dnia 17 stycznia 2011 r. skarżący wniósł o doprecyzowanie pojęcia skarga i zażalenie w przedmiotowej sprawie.
Pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. - wykonaniu zarządzenia Sędziego sprawozdawcy z dnia 25 stycznia 2011 r. - poinformowano skarżącego, że w piśmie procesowym z dnia 22 listopada 2010 r. zawarł on jednocześnie dwa środki zaskarżenia od postanowienia tutejszego Sądu z dnia 5 listopada 2010 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania sądowo-administracyjnego w sprawie o sygn. akt IV SA/Wr 350/10, wobec czego dwukrotnie wzywano go do oświadczenia się, czy składa skargę, czy też zażalenie na wskazane postanowienie.
Pismem z dnia 28 stycznia 2011 r. skarżący wniósł zażalenie na zarządzenie Sędziego sprawozdawcy z dnia 25 stycznia 2011 r., zarzucając rażące naruszenie prawa przez sąd, a to przepisu art. 25, 26, 49, 52, 53, 54 p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 194 § 1 p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w wypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia wymienione w katalogu zawartym w tym przepisie. Natomiast zgodnie z przepisem art. 198 p.p.s.a. przepisy działu IV zatytułowanego środki odwoławcze (art. 173-197 p.p.s.a.) stosuje się odpowiednio do zażaleń na zarządzenia przewodniczącego, jeżeli ustawa przewiduje wniesienie zażalenia.
Zaskarżone zażaleniem skarżącego zarządzenie sędziego sprawozdawcy stanowi w istocie zarządzenie o charakterze informacyjnym, pozwalające nadać prawidłowy bieg środkowi zaskarżenia wniesionemu przez skarżącego i nie zostało wymienione w powyższych przepisach jako podlegające zaskarżeniu. Tego rodzaju zarządzenie nie mieści się również w kategorii zarządzeń, o których mowa w art. 220 § 1 powołanej ustawy, nie jest więc zaskarżalne na podstawie art. 227 ustawy. Żaden z przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje możliwości zaskarżenia tego rodzaju zarządzenia. W konsekwencji zażalenie jako niedopuszczalne podlegało odrzuceniu na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 i art. 198 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co orzeczono jak w sentencji postanowienia.