Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. G. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenie odroczenia zasadniczej służby wojskowej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
J. G. wniósł do tut. Sądu skargę na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego we W. Nr [...] z dnia [...] r., wydanej po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Wojskowego Komendanta Uzupełnień w B. z dnia [...] r. orzekającej o odmowie udzielenia odroczenia zasadniczej służby wojskowej ze względu na konieczność sprawowania bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny.
W skardze wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku podniósł, że powołanie go do dobycia zasadniczej służby wojskowej skutkować będzie niepowetowaną szkodą dla jego babci bowiem na skutek jego nieobecności, w związku z koniecznością odbycia zasadniczej służby wojskowej starsza osoba zostanie pozbawiona jedynego opiekuna. Nie ma bowiem innych osób, które mogłyby sprawować opiekę nad J. G.. Dodał, że otrzymał już wezwanie do stawienia się do poboru.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., Sąd może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Na tle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego - które zachowało aktualność w obecnym stanie prawnym - ukształtował się pogląd, że powodem wstrzymania wykonania aktu może być prawdopodobieństwo wyrządzenia skarżącemu niepowetowanej szkody na skutek wykonania aktu, który następnie przez Sąd zostałby wzruszony. W ramach postępowania w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu Sąd nie jest władny do przeprowadzenia merytorycznej jego oceny (czy jest on zgodny z prawem). Zaskarżona decyzja aż do momentu jej uchylenia korzysta bowiem z domniemania zgodności z prawem.
Zauważyć jednak należy, że nie każdy akt administracyjny ma charakter wykonalny. Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, oraz aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony. Zgodnie z przeważającymi poglądami doktryny nie kwalifikują się do wykonania wszelkie akty administracyjne odmowne. Nie można mówić o wykonaniu decyzji odmownej, ponieważ nie ma ona przedmiotu wykonania. (por. T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz, LexisNexis Warszawa 2005 r., str. 295-296).
Zaskarżona decyzja ma charakter odmowny, bowiem Szef Sztabu Wojskowego odmówił udzielenia odroczenia zasadniczej służby wojskowej ze względu na konieczność sprawowania opieki nad członkiem rodziny. Tym samym zaskarżona decyzja, nie nałożyła na stronę żadnych obowiązków, ani nie przyznała jej praw określonych w przepisach prawa. Natomiast instytucja wstrzymania wykonania aktu organu administracyjnego unormowana przepisem art. 61 § 3 p.p.s.a. dotyczy tylko takich sytuacji, w których akt ten nakłada na stronę określone przepisami prawa, prawa i obowiązki, kiedy wykonanie tego aktu może spowodować wystąpienie po stronie skarżącej znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. W niniejszej sprawie nie jest spełniony pierwszy z wymienionych warunków.
W tym stanie rzeczy wobec braku przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. wniosek skarżącego nie mógł być uwzględniony. Podlegał zatem oddaleniu, co orzeczono na wstępie.