Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kamieniecka po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi w sprawie ze skargi J.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...] czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia części kwoty zastępczo wniesionej przez Gminę za pobyt w Domu Pomocy Społecznej postanawia odmówić przywrócenia terminu.
Postanowieniem z dnia 4 listopada 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę J. S. na wymienioną w sentencji decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z uwagi na wniesienie skargi po terminie. Postanowienie Sądu zostało doręczone stronie w dniu 29 listopada 2016 r. Pismem z dnia 6 grudnia 2016 r. strona wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wskazała, że od 28 czerwca 2016 r. do trzeciej dekady lipca przebywała poza miejscem tymczasowego zamieszkania. Przebywała zgodnie z miejscem swojego zameldowania. Nie spodziewała się żadnej ważnej korespondencji. Informację o wydaniu decyzji strona uzyskała drogą elektroniczną dopiero 25 lipca 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Przepisy art. 86 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718; dalej: p.p.s.a.)., przewidują możliwość przywrócenia terminu w sytuacji, gdy zainteresowany uprawdopodobni okoliczności wskazujące na brak jego winy w uchybieniu terminu, wniosek o jego przywrócenie zostanie złożony w ciągu 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminu i gdy wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu zostanie dopełniona czynność, dla której termin był wyznaczony. Postanowienie o przywróceniu terminu bądź odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
W tym miejscu podnieść należy, że Sąd rozpoznając wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, czyni to na podstawie akt sprawy przekazanych zarówno przez organ, jak również zebranych w toku postępowania sądowego. Skoro skarga została już wniesiona, zaś akta sprawy znajdowały się w sądzie, ponowne zachowanie pośredniego trybu wniesienia żądania należało uznać za niecelowe (por. postanowienia: Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 stycznia 2008 r., sygn. akt II FZ 646/07, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 lipca 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 1010/14, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 10 czerwca 2011 r., sygn. akt III SA/Kr 420/11). Nie ulega wątpliwości, że w sytuacji, gdy strona złożyła wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi odrzuconej z powodu uchybienia terminu do jej wniesienia, początek biegu terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia tej skargi wyznaczać będzie data doręczenia stronie postanowienia odrzucającego skargę, z którego strona dowiedziała się, że uchybiła terminowi.
Z akt sprawy jednoznacznie wynika, że odpis nieprawomocnego postanowienia Sądu z dnia 4 listopada 2016 r. wraz z uzasadnieniem skarżący otrzymał w dniu 29 listopada 2016 r. Zatem siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu upływał z dniem 6 grudnia 2016 r. Wniosek o przywrócenie terminu został nadany w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 6 grudnia 2016 r. a zatem został złożony w ustawowym terminie.
Przechodząc natomiast do rozpatrzenia istnienia ustawowych przesłanek przywrócenia terminu wyjaśnić należy, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy oraz przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma bowiem charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Może mieć zatem miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przywrócenia uchybionego terminu nie uzasadniają niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, czy też nieznajomość prawa (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lipca 2008 r. sygn. akt. II OZ 712/08, https://cbois.nsa.gov.pl). Warunkiem przywrócenia terminu jest zatem uprawdopodobnienie braku winy strony w jego uchybieniu, przy czym pojęcie winy należy rozumieć w sposób obiektywny - wymagający od strony staranności (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2000 r. I CKN 1261/99, publ. Biuletyn SN 2000/5/12).