Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków po rozpoznaniu w dniu 8 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku pielęgnacyjnego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
J. S. (dalej strona, skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na opisaną w sentencji decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku pielęgnacyjnego.
Skarżąca jednocześnie złożyła wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Uzasadniając złożony wniosek, który zawarła w treści skargi podała, że decyzję pomimo jej próśb odebrał pod jej nieobecność jej starszy syn i nie poinformował ją o tym. Dodała, że w okresie od dnia 18 czerwca 2018 r. do dnia 18 sierpnia 2018 r. przebywała u swojej córki w L.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) dalej jako: (p.p.s.a.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu.
Nie ulega wątpliwości, że w dniu złożenia przez skarżącą wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, termin ten upłynął. Stosownie bowiem do postanowień z art. 53 § 1 p.p.s.a. skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Zgodnie z treścią art. 57 § 1 k.p.a., jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu.
Jak wynika z akt administracyjnych sprawy, decyzja Kolegium została doręczona pełnoletniemu domownikowi J. S. w dniu 18 czerwca 2018 r. Termin ustawowy do wniesienia skargi upłynął zatem w dniu 19 lipca 2018 r. Tymczasem skarżąca dopiero w dniu 28 sierpnia 2018 r. osobiście, w siedzibie Kolegium złożyła skargę na decyzję ostateczną.
We wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, skarżąca jako przyczynę zwłoki wskazała brak wiedzy o wydanej decyzji, którą podczas jej nieobecności w kraju odebrał jej syn, nie powiadamiając ją o tym.
Jak wskazano wyżej, pozytywną przesłanką przywrócenia terminu jest brak winy strony w uchybieniu terminu. Brak winy wiąże się w takiej sytuacji z obowiązkiem dołożenia szczególnej staranności przy dokonaniu czynności procesowej. Jedynie gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku, można mówić o braku winy. Innymi słowy nawet najlżejszy stopień zawinienia w uchybieniu terminu wyłącza możliwość zastosowania instytucji przywrócenia terminu. Uniknięcie negatywnych skutków dokonania czynności postępowania po upływie ustawowego terminu zakreślonego do jej wykonania wymaga więc uprawdopodobnienia nie tylko braku winy umyślnej, ale także lżejszej jej postaci, tj. niedbalstwa, rozumianego jako niedołożenie należytej staranności, jakiej można wymagać od każdej osoby dbającej o swoje interesy. Wykluczenie winy w uchybieniu terminu wymaga wykazania, iż mimo dołożenia wszelkich możliwych w danych warunkach starań, strona nie mogła przezwyciężyć przeszkody uniemożliwiającej jej dokonanie czynności postępowania w terminie ustawowym.