Ewa Orłowska referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu: po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z. C. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego z urzędu w sprawie ze skargi Z. C. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej i utraty prawa do zasiłku postanawia: I. przyznać prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego z urzędu; II. umorzyć postępowanie sądowe wszczęte wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych.
Skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego z urzędu i zwolnienie od kosztów sądowych.
W jego uzasadnieniu podał, że nie posiada stałego źródła dochodu. Mieszka i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe razem z żoną, która otrzymuje emeryturę w kwocie [...] zł netto. Wydatki związane z utrzymaniem wynoszą czynsz i media 900 zł, leki 50 zł, wyżywienie 500 zł, rata kredytu hipotecznego 750 zł. Dodał, że nie posiada środków finansowych na opłacenie pełnomocnika z wyboru, który wniósłby skargę kasacyjną od wyroku. Skarżący podał, że posiada mieszkanie oraz samochód osobowy rok produkcji [..] r. i nie posiada majątku ani nieruchomości oraz przedmiotów i papierów wartościowych oraz wierzytelności.
W pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Z przepisu art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wynika, że ustanowienie radcy prawnego lub adwokata obejmuje prawo pomocy w zakresie częściowym.
Z kolei przepis art. 246 § 1 pkt 2 cytowanej ustawy stanowi, że przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodzinny.
Zgodnie z art. 199 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Do tych przepisów szczególnych należy zaliczyć przepisy określające przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy na wniosek strony.
Mając na uwadze, że skarżący zaskarżoną do Sądu decyzją utracił status osoby bezrobotnej oraz fakt, że nie pozostaje w zatrudnieniu i nie osiąga dochodów, a także wysokość niskiego świadczenia emerytalnego żony i wysokość wykazanych wydatków i brak majątku przyjąć trzeba, że wykazał on, iż spełnia przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie radcy prawnego z urzędu, co orzeczono w pkt I sentencji.
Natomiast odnośnie wniosku o przyznanie prawa pomocy w pozostałym zakresie, tj. w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych wskazać należy, że strona skarżąca jest zwolniona z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych na podstawie art. 239 § 1 pkt 1 lit. "b" p .p. s. a., z którego wynika, że nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu albo przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków oraz innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej.
W tej sytuacji postępowanie wszczęte wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych podlega umorzeniu jako zbędne na podstawie art. 249a p.p.s.a., zgodnie z którym jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
O umorzeniu postępowania wszczętego wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych orzeczono w pkt II sentencji.
W myśl zaś art. 258 § 2 pkt 7 tej ustawy do czynności w zakresie przyznania prawa pomocy, które wykonuje referendarz sądowy należy wydawanie na posiedzeniu niejawnym postanowień o przyznaniu, cofnięciu, odmowie przyznania prawa pomocy albo umorzeniu postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy;
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 245 § 3 p.p.s.a. i 249a w związku z art. 239 § 1 pkt 1 lit "b" i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a, orzeczono jak w sentencji.