Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA - Tadeusz Kuczyński po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. Dz. na decyzję Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zdolności do czynnej służby wojskowej postanawia odrzucić skargę.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Ż. orzeczono trwałą i całkowitą niezdolność K. Dz. do czynnej służby wojskowej, przyznając mu kategorię "E" (pkt 10) oraz stwierdzono brak związku rozpoznanego schorzenia ze służbą wojskową.
W odwołaniu od tej decyzji K. Dz. podał, że nie zgadza się z rozstrzygnięciem zawartym w pkt 11 (związek schorzenia ze służbą wojskową).
Decyzją z dnia [...] nr [...] Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska we W. utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.
Pismem z dnia 24 sierpnia 2007 r. K. Dz. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na decyzję Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we W. z dnia [...]. W tytule skargi do sądu administracyjnego zawarł określenie, że dotyczy ona decyzji nr [...] RWKL we W. z dnia [...], natomiast z uzasadnienia skargi wynikało, że skarżący nie zgadza się z decyzją w części dotyczącej braku związku schorzenia ze służbą wojskową, nie kwestionując przyznanej kategorii zdolności do służby wojskowej ("E").
Postanowieniem Sądu z dnia 29 października 2007 r. przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata.
W związku z powyższym, pismem z dnia 8 stycznia 2008 r. Sąd wezwał pełnomocnika skarżącego do jednoznacznego sprecyzowania, czy skarga dotyczy decyzji w całości, tzn. rozstrzygnięcia orzekającego trwałą i całkowitą niezdolność do służby wojskowej, kat. "E" (pkt 10) oraz stwierdzającego brak związku schorzenia ze służbą wojskową (pkt 11).
W odpowiedzi pełnomocnik skarżącego oświadczył, że K. Dz. kwestionuje pkt 11 zaskarżonej decyzji, dotyczący braku związku ze służbą wojskową stwierdzonych u niego schorzeń.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przedmiotowa decyzja składa się z dwóch części: 1) orzeczenia w przedmiocie zdolności do czynnej służby wojskowej; 2) w przedmiocie związku chorób i ułomności ze służbą wojskową. Właściwości sądów administracyjnych podlega jedynie orzeczenie ujęte w punkcie 1. Skarżący skarży orzeczenie ujęte w punkcie 2.
Należy wskazać, że zaskarżone w części orzeczenie należy do orzeczeń ustalających schorzenia (stan zdrowia) danej osoby i ich związek ze służbą wojskową do celów odszkodowawczych, rentowych lub zaopatrzenia emerytalnego przysługujących na podstawie innych ustaw niż ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony RP (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16 ze zm.).
Od orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej w zakresie dotyczącym oceny stanu zdrowia żołnierza i ustalenia związku stwierdzonych schorzeń ze służbą wojskową do celów odszkodowawczych lub zaopatrzenia emerytalnego (rentowego), skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie przysługuje (zob. postanowienie Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2000 r., sygn. akt OSA 1/2000, ONSA 2001/2/47).
Pogląd taki wyraził również Sąd Najwyższy w uchwale w Składzie Siedmiu Sędziów z dnia 27 października 1999 r. w sprawie sygn. akt III ZP 9/99 (OSNAP i US Nr 5, poz. 167 z 2000 r.) zgodnie z którą Wojewódzki Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawie ze skargi żołnierza na orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej w przedmiocie związku choroby (inwalidztwa) ze służbą wojskową. Właściwy jest tu, po wyczerpaniu odpowiedniego trybu, sąd powszechny.
Skarga jako niedopuszczalna podlegała zatem odrzuceniu na podstawie art. 58 §1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).