Ewa Orłowska referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z. R. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Z. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia Kolegium utrzymującego w mocy postanowienie Kolegium odmawiające stwierdzenia nieważności postanowienia Kolegium odmawiającego wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Kolegium uchylającej w całości decyzję odmawiającą przyznania zasiłku okresowego postanawia: umorzyć postępowanie z wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych.
Skarżący w piśmie z dnia 11 grudnia 2014 r. zawarł wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych.
Przepis art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) stanowi, że sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1 i pkt 2 tego przepisu. W myśl art. 258 § 3 tej ustawy do postanowień referendarza sądowego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące postanowień sądu.
Prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania (art. 243 § 1 ustawy).
Z treści przepisu art. 239 pkt 1 lit "a" cytowanej ustawy wynika zaś, że nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu albo przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej.
Skarżący jest zatem zwolniony z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych.
Z tych względów należało umorzyć jako bezprzedmiotowe postępowanie sadowe wszczęte wnioskiem strony skarżącej o zwolnienie od kosztów sądowych.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w związku z art. 258 § 3 i art. 239 pkt 1 lit "a" ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji.