Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski po rozpoznaniu w dniu 13 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z.R. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 marca 2014 r., sygn. akt IV SA/Wr 134/14 odrzucającym skargę Z.R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o odmowie przyznania zasiłku celowego postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania.
Prawomocnym postanowieniem z dnia 31 marca 2014 r., wydanym w sprawie sygn. akt IV SA/Wr 134/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę Z.R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o odmowie przyznania zasiłku celowego.
Pismem z dnia 18 lipca 2014 r. Z. R. wniósł skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego wyżej wskazanym, prawomocnym postanowieniem Sądu.
W skardze o wznowienie postępowania skarżący opisał przebieg sprawy, polemizując z treścią i ustaleniami poczynionymi w uzasadnieniu postanowienia odrzucającego skargę. Skarżący ponadto stwierdził, że odrzucenie skargi podyktowane było jedynie złą wolą i doprowadziło do wyrządzenia mu nienaprawialnej krzywdy i strat nie do naprawienia. Skarżący wniósł o zwolnienie z kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 271 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012, poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności:
1) jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się orzeczenia nie mogła domagać się wyłączenia;
2) jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana lub jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się orzeczenia niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe.
W myśl art. 272 § 1 p.p.s.a., można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie, przy czym w takiej sytuacji skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Jeżeli w chwili wydania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego orzeczenie sądowe nie było jeszcze prawomocne na skutek wniesienia środka odwoławczego, który został następnie odrzucony, termin biegnie od dnia doręczenia postanowienia o odrzuceniu (§ 2). Można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy potrzeba taka wynika z rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działającego na podstawie umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio, z tym że termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania biegnie od dnia doręczenia stronie lub jej pełnomocnikowi rozstrzygnięcia organu międzynarodowego (§ 3).
Stosownie do art. 273 § 1 p.p.s.a., można żądać wznowienia na tej podstawie, że: 1) orzeczenie zostało oparte na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym; 2) orzeczenie zostało uzyskane za pomocą przestępstwa. Ponadto można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu (§ 2). Można też żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego orzeczenia dotyczącego tej samej sprawy. W tym przypadku przedmiotem rozpoznania przez sąd jest nie tylko zaskarżone orzeczenie, lecz są również z urzędu inne prawomocne orzeczenia dotyczące tej samej sprawy (§ 3).