Sprawa ze skargi na decyzję SKO we W. w przedmiocie ustalenia wysokości należności podlegającej zwrotowi z tytułu poniesionych zastępczo przez gminę wydatków za pobyt w domu pomocy społecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska, Sędziowie: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.), Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn, Protokolant: Asystent sędziego Marcin Jarecki, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 12 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi P. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości należności podlegającej zwrotowi z tytułu poniesionych zastępczo przez gminę wydatków za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne.

Uzasadnienie

P. N. (dalej skarżący lub strona) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia 3 lipca 2017 r., nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza J. z dnia 28 kwietnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości należności podlegającej zwrotowi z tytułu poniesionych zastępczo przez gminę wydatków za pobyt ojca w domu pomocy społecznej.

Sądowi z urzędu jest wiadomym, że wnioskiem z dnia 21 grudnia 2017 r., nr PK IV Zpa 33.2017 Prokurator Generalny przedstawił Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu następujące zagadnienie prawne: czy obowiązek wnoszenia, przez osoby wskazane w art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1769 ze zm.), opłat za pobyt w domu pomocy społecznej umieszczonej w nim osoby, a w konsekwencji wydanie decyzji o zwrocie kosztów poniesionych zastępczo przez gminę na podstawie art. 104 ust. 3 w związku z art. 61 ust. 3 tej ustawy, wymaga uprzedniego skonkretyzowania i zindywidualizowania tego obowiązku począwszy od dnia jego powstania w stosunku do każdej ze zobowiązanych osób w decyzji administracyjnej o ustaleniu opłaty wydanej na podstawie art. 59 ust. 1 w związku z art. 61 ust. 1 i 2 tej ustawy, a także w drodze umowy zawartej na podstawie art. 103 ust 2 w zw. z art. 61 ust. 1 i 2 oraz art. 64 ustawy o pomocy społecznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył co następuje: Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej p.p.s.a.), sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że rozstrzygnięcie sprawy sądowoadministracyjnej zależy od wyniku innego postępowania, jeżeli rozstrzygnięcie, które zapadnie w tym drugim postępowaniu, będzie miało wpływ na rozstrzygniecie sprawy będącej przedmiotem pierwszego postępowania. Tak rozumiana przyczyna prejudycjalna zawieszenia zakłada istnienie ścisłego związku między sprawą rozpoznawaną w postępowaniu przed sądem administracyjnym a kwestią będącą przedmiotem postępowania prejudycjalnego. Związek ten polega na tym, że rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego stanowi podstawę rozstrzygnięcia sprawy głównej.

W ocenie Sądu, z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, gdyż jej rozstrzygnięcie zależy od wyniku rozpatrzenia przez Naczelny Sąd Administracyjny przywołanego powyżej zagadnienia prawnego przedstawionego przez Prokuratora Generalnego. Dotyczy ono bowiem interpretacji przepisów ustawy o pomocy społecznej wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, które były także podstawą do wydania decyzji zaskarżonej w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1