Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w Wydziale IV w dniu 12 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie świadczenia z funduszu alimentacyjnego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji.
A. N. (dalej: strona skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. (dalej: organ) z dnia [...], nr [...] utrzymującą w mocy decyzję organu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...], nr [...]
W skardze na powyższą decyzję strona skarżąca jednocześnie wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji organu z dnia [...] oraz decyzji z dnia [...] wydanej przez Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w N., działającego z upoważnienia Burmistrza Miasta N., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia z funduszu alimentacyjnego.
Strona skarżąca niniejszy wniosek uzasadniła trudną sytuacją materialną. Z pisma wynika, że strona skarżąca prowadzi samodzielnie gospodarstwo oraz jest zatrudniona w [...] sp. z o.o. Jej miesięczny dochód wynosi 2.000,00 zł netto. Ponadto, strona skarżąca wskazuje, że kontynuowanie postępowania o zwrot pobranych świadczeń pozbawiłoby ją środków utrzymania i naraziło na dalsze koszty egzekucyjne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, zwanej dalej p.p.s.a)., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Zgodnie zaś z art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego prawa do złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Nie budzi żadnych wątpliwości, że wstrzymanie wykonania decyzji administracyjnej polega na wstrzymaniu skutków prawnych, które decyzja ta wywołuje, związanych z ustaleniem praw i obowiązków strony postępowania. Nie każdy zatem akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. Przedmiotem udzielenia przewidzianej w tych przepisach ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które bezpośrednio nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przy czym przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie.
Jedynie tytułem wyjaśnienia wskazać stronie skarżącej należy, że uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na wnioskodawcy. Uzasadnienie wniosku powinno zatem odnosić się do konkretnych okoliczności odzwierciedlających możliwość zajścia zagrożeń, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. powstania niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, a brak należytego uzasadnienia w tym zakresie uniemożliwia pozytywną dla strony ocenę takiego wniosku. We wniosku należy co najmniej uprawdopodobnić wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Brak uzasadnienia wniosku we wskazanym kierunku uniemożliwia sądowi dokonanie oceny merytorycznej takiego wniosku (por. postanowienie NSA z dnia 18 sierpnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1843/10, publ. na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl).
W rozpoznawanej sprawie strona skarżąca, poza wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie określiła, która z przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. zaistniała wobec niej. Ponadto, strona skarżąca dokonując argumentacji na poparcie zasadności wniosku dokonała tego w sposób zbyt ogólny by można było wnioskować, że następstwem ich wykonania byłoby narażenie na niebezpieczeństwo doznania znacznej szkody i powstania sytuacji, w której brak będzie możliwości przywrócenia pierwotnego stanu rzeczy, czy też wynagrodzenia ewentualnej szkody.
W takim stanie rzeczy, wobec braku podstaw do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, orzeczono jak w sentencji postanowienia.