Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryk Ożóg po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2015 r., na posiedzeniu niejawnym, zażalenia K. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 marca 2015 r., sygn. akt IV SA/Wr 592/14, odmawiającego sporządzenia uzasadnienia wyroku postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, wyrokiem z dnia 6 marca 2015 r., sygn. akt IV SA/Wr 592/14, oddalił skargę K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...], [...], utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ś. z dnia [...], nr [...], w przedmiocie przyznania zasiłku okresowego.
W efekcie rozpoznania wniosku pełnomocnika skarżącej z dnia 4 marca 2015 r. tutejszy Sąd postanowieniem z dnia 25 marca 2015 r., sygn. akt IV SA/Wr 592/14, odmówił sporządzenia uzasadnienia opisanego powyżej wyroku.
Na wskazane postanowienie zażalenie w przepisanym terminie wniósł pełnomocnik strony skarżącej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 195 § 2 zd. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione, wojewódzki sąd administracyjny, który wydał zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu niejawnym, nie przesyłając akt Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, uchylić zaskarżone postanowienie i w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo.
W niniejszej sprawie stanowisko strony skarżącej zaprezentowane we wniesionym zażaleniu, okazało się oczywiście uzasadnione, stąd też Sąd postanowił je uwzględnić.
Na wstępie należy zauważyć, że zaskarżone postanowienie wydane zostało na podstawie przepisów art. 141 § 1 i 2 zd. 1 p.p.s.a., stosownie do których uzasadnienie wyroku sporządza się z urzędu w terminie czternastu dni od dnia ogłoszenia wyroku albo podpisania sentencji wyroku wydanego na posiedzeniu niejawnym, z tym jednak zastrzeżeniem, że w sprawach w których skargę oddalono uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku albo doręczenia odpisu sentencji wyroku.
Z treści zakwestionowanego orzeczenia wynika, że wniosek skarżącego został uznany za przedwczesny, a tym samym bezskuteczny, gdyż żądanie w nim wyrażone zostało wniesione w dniu 4 marca 2015 r., podczas gdy wyrok, o którego uzasadnienie wystąpiła strona skarżąca, został wydany dopiero w dniu 6 marca 2015 r. W takich okolicznościach orzeczenie o odmowie sporządzenia uzasadnienia - zdaniem Sądu - było konieczne.
Należy jednakże dostrzec - na co słusznie powołuje się pełnomocnik strony skarżącej - że w orzecznictwie sądowym funkcjonuje pogląd znajdujący zastosowanie w niniejszej sprawie, zgodnie z którym w sytuacji, gdy strona zgłosi wniosek o sporządzenie uzasadnienia przed dniem ogłoszenia wyroku, to sąd winien odmówić sporządzenia tego uzasadnienia jednakże najpóźniej do czasu ogłoszenia orzeczenia. Bowiem po ogłoszeniu orzeczenia złożony przez stronę wniosek przestaje być żądaniem przedwczesnym i wywołuje wynikające z niego skutki prawne m.in. aktualizujące obowiązek sporządzenia przez sąd uzasadnienia podjętego wyroku bądź postanowienia (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OZ 231/13, 16 lutego 2011 r., sygn. akt I OZ 106/11 oraz 23 września 2005 r., sygn. akt I OZ 927/05).
Przy czym nie bez znaczenia pozostaje również i to, że przepis art. 85 p.p.s.a. stanowi o bezskuteczności czynności podjętej po upływie terminu, nie odnosi się on jednakże do skuteczności czynności podjętych z wyprzedzeniem terminu. Zatem czynność podjęta wcześniej, chociaż wadliwa, może wywołać zamierzony skutek prawny.
W stanie faktycznym niniejszej sprawy należało więc przyjąć, że wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 6 marca 2015 r. pomimo tego, że został złożony przed wydaniem wskazanego orzeczenia, okazał się być skutecznym wobec jego nierozpoznania przed ogłoszeniem wyroku.
Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności Sąd, działając na podstawie art. 195 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.