Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Julia Szczygielska po rozpoznaniu w Wydziale IV w dniu 9 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.S. na decyzję Wojewody D. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie obowiązku zwrotu nienależnie pobranych świadczeń postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji.
Pismem z dnia 17 sierpnia 2017 r. J. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na decyzję, wydaną przez Wojewodę D. z dnia 20 lipca 2017 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta W. z dnia 14 czerwca 2017 r., nr [...] w przedmiocie obowiązku zwrotu przez stronę skarżącą kwoty brutto 2.391,10 zł, tytułem nienależnie pobranych świadczeń, tj. zasiłku dla bezrobotnych wypłaconego za okres od dnia 13 sierpnia 2016 r. do dnia 19 grudnia 2016 r.
W dniu 30 października 2017 r. do tut. Sądu wpłynęło pismo Zastępcy Dyrektora ds. Ewidencji i Świadczeń w przedmiocie przekazania przez Powiatowy Urząd Pracy we W. wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Uzasadniając wniosek, strona skarżąca podniosła, że w sprawie o zwrot zasiłku dla bezrobotnych przed tut. Sądem toczy się postepowanie ze skargi, którą strona wniosła na decyzje Prezydenta W. z dnia 14 czerwca 2017 r. Jej zdaniem do czasu uprawomocnienia się wyroku Sądu nie istnieją przesłanki o występowanie przez Urząd z działaniem egzekucyjnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, zważył co następuje:
Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a)., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Zgodnie zaś z art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego prawa do złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Nie budzi żadnych wątpliwości, że wstrzymanie wykonania decyzji administracyjnej polega na wstrzymaniu skutków prawnych, które decyzja ta wywołuje, związanych z ustaleniem praw i obowiązków strony postępowania. Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się zatem do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. Przedmiotem udzielenia przewidzianej w tych przepisach ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które bezpośrednio nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przy czym przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie.
Warunkiem wydania zatem postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę wnioskującą okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia jej znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto, uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności), świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Podkreślić należy, że to na stronie wnioskującej ciąży bowiem obowiązek wykazania, iż w razie wykonania zaskarżonej decyzji, mogłoby to ją narazić na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (zob. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 lipca 2008 r. sygn. akt II OZ 766/08, z 5 grudnia 2012 r. sygn. akt II GZ 457/12 oraz z 12 marca 2013 r. sygn. akt II GZ 93/13). Brak uzasadnienia wniosku we wskazanym kierunku uniemożliwia sądowi dokonanie oceny merytorycznej takiego wniosku (por. postanowienie NSA z dnia 18 sierpnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1843/10, publ. na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl).
W rozpoznawanej sprawie strona skarżąca, poza wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie określiła, która z przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. zaistniała wobec niej. Ponadto, dokonując argumentacji na poparcie zasadności wniosku, nie wskazała okoliczności, których następstwem byłoby narażenie jej na niebezpieczeństwo doznania znacznej szkody i powstania sytuacji, w której brak będzie możliwości przywrócenia pierwotnego stanu rzeczy, czy też wynagrodzenia ewentualnej szkody.
W takim stanie rzeczy, wobec braku podstaw do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, orzeczono jak w sentencji postanowienia.