Kolejną kwestią jest ustalenie, czy wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności (wniesienia skargi), z jednoczesnym dokonaniem tej czynności został złożony w ustawowym terminie 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminu. Sąd uznał, że skoro w dniu 23 sierpnia 2012 r. upływał termin do wniesienia skargi a skarżąca wniosła skargę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia w dniu 29 sierpnia 2012 r. to skarżąca dochowała siedmiodniowego terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a.
W omawianej sprawie jako przyczynę uchybienia terminu skarżąca wskazała błędne obliczenie terminu 30 dni przewidzianego na wniesienie skargi.
Podkreślić należy, iż brak winy w uchybieniu terminowi można przyjąć tylko wtedy gdy strona nie mogła usunąć przeszkody przy użyciu największego w danych okolicznościach wysiłku. W orzecznictwie sądowym podnosi się, że jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. W razie, gdy ustalone przez sąd okoliczności uchybienia terminu świadczą o zachowaniu się strony noszącym znamiona winy - w jakiejkolwiek jej postaci, a zatem także winy polegającej na niedbalstwie, sąd nie może dokonać przywrócenia uchybionego terminu. Brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania staranności przy dokonywaniu czynności procesowych i można mówić o niej tylko wówczas, gdy dopełnienie czynności w terminie stało się niemożliwe z powodu trudnej do przezwyciężenia przeszkody niezależnej od strony.
O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia. Za takie powody uznaje się na przykład: nagłą chorobę, awarię komunikacyjną, pożar, powódź. Brak winy można przyjąć tylko wtedy, gdy skarżący nie mógł przezwyciężyć przeszkody w zachowaniu terminu, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
W orzecznictwie sądowym przyjęto zatem, że usprawiedliwieniem braku winy w uchybieniu terminowi nie może być błędne przekonanie strony skarżącej o wniesieniu skargi w terminie (zob. postanowienie NSA z dnia 23 marca 2012 r., I OZ 193/12, LEX nr 1136770). Nie uzasadniają też przywrócenia uchybionego terminu niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw czy nieznajomość prawa ( zob. postanowienie NSA z dnia 2 marca 2012 r., II OZ 135/12, LEX nr 1121266).
Uwzględniając powyższe, okoliczności na które powołuje się skarżąca nie uprawdopodabniają - zdaniem Sądu - braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Skoro określona w art. 86 § 1 p.p.s.a. przesłanka przywrócenia terminu nie została spełniona, na podstawie art. 86 § 1 w związku z art. 87 § 2 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.