Zaskarżona decyzja została doręczona skarżącemu stosownie do art. 44 § 4 k.p.a. w dniu 9 czerwca 2015 r. i termin do wniesienia skargi upłynął dnia 9 lipca 2015 r. Skarga została nadana do organu właściwego w dniu 30 września 2015 r., a więc niewątpliwie po upływie terminu do jej złożenia.
Przesłanką merytoryczną przywrócenia terminu jest brak zawinienia strony przy jego uchybieniu oraz złożenie wniosku o przywrócenie terminu. Należy stwierdzić, że Sąd z urzędu nie przywraca uchybionego terminu.
Skarżący wbrew swoim twierdzeniom, zawartym w piśmie z dnia 8 stycznia 2016 r., w skardze z dnia 27 września 2015 r. nie zawarł wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Za taki wniosek skarżącego nie można uznać słów: "zwracam się z prośbą o ponowne rozpatrzenia sprawy". W przypadku wniosku o przywrócenie terminu, wniosek winien zostać jednoznacznie wyrażony i uzasadniony. Skarżący winien także uprawdopodobnić przytoczone przez niego okoliczności.
Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że skarżący nie złożył wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, a wniosek taki dopiero zawarł w piśmie z dnia 8 stycznia 2016 r. stanowiącym zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi.
W ocenie Sądu, okoliczności podnoszone przez skarżącego nie mogą spowodować podjęcia rozstrzygnięcia o przywróceniu terminu do wniesienia skargi, skarżący bowiem nie uprawdopodobnił w przekonujący sposób okoliczności wskazujących na brak jego winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi na decyzję SKO we W. z dnia [...] marca 2015 r., jak tego wymaga art. 87 § 2 p.p.s.a., bowiem w sprawie nie nastąpiły zdarzenia tego typu, których strona nie byłaby w stanie przezwyciężyć, nawet przy zachowaniu maksymalnej staranności, a które miały wpływ na uchybienie przez stronę terminowi. Skarżący podniósł bowiem, że nie wiedział o przesyłce i nie mógł się zapoznać z treścią decyzji z uwagi na fakt, że w tym okresie pracował w N. i przebywał za granicą Polski. Jak wynika jednak z akt administracyjnych sprawy, korespondencja zawierająca zaskarżoną decyzję była wysłana na adres wskazany przez skarżącego i to w jego interesie była aktualizacja tych informacji.
Wskazać należy, że przywrócenie terminu może mieć miejsce jedynie wtedy, gdy jego uchybienie nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Taka sytuacja, zdaniem Sądu, nie miała miejsca w niniejszej sprawie. Wyjazd do pracy i brak zawiadomienia organu o nieobecności w miejscu zamieszkania, jak również niepodjęcie awizowanej przesyłki, pomimo istnienia takiej możliwości, nie stanowią przesłanki wykluczającej winę strony w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.