Wniosek w przedmiocie zasiłku okresowego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. R. o wykładnię postanowienia w sprawie ze skargi Z. R. na decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: odmówić wykładni postanowienia z dnia 4 grudnia 2017 r.

Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej
Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 4 grudnia 2017 r., na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej jako .p.p.s.a.), odrzucił skargę Z. R. (dalej jako skarżący) na decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia 29 sierpnia 2013 r., nr [...], w przedmiocie zasiłku okresowego.

Pismem z dnia 11 grudnia 2017 r. skarżący złożył wniosek o wykładnie tego postanowienia, gdyż w jego przekonaniu jest ono dla niego niezrozumiałe i budzi wątpliwości, co uniemożliwia mu ewentualne jego zaskarżenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarżący wskazał również oczekiwany przez niego kierunek wykładni domagając się odpowiedzi na cztery pytania, w tym co do objęcia tym postanowieniem jego wniosków o przywrócenie terminu do wniesienia skargi oraz wymierzenia organowi grzywny, właściwości rzeczowej tut. Sądu oraz emocji jakie ujawniły się u orzekającego sędziego w trakcie posiedzenia i orzekania w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 158 w zw. z art. 166 p.p.s.a. sąd, który wydał postanowienie, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.

Odnosząc się do istoty żądania wnioskodawcy wskazać należy, że konieczność dokonania wykładni, której podlega zarówno sentencja orzeczenia jak i jego uzasadnienie, zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, uniemożliwiający jednoznaczne rozumienie tekstu, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania. Potrzeba wykładni może być wynikiem wadliwego lub nie dość precyzyjnego sformułowania orzeczenia.

W ocenie Sądu z taką sytuacją nie mamy do czynienia w badanej sprawie. Postanowienie z dnia 4 grudnia 2017 r. jest jasne zarówno w zakresie sentencji, jak i jego uzasadnienia. W sposób jednoznaczny i czytelny wskazano w nim przedmiot i sposób rozstrzygnięcia Sądu, a także przyczyny odrzucenia zażalenia.

W uzasadnieniu tego orzeczenia wskazano, iż z art. 52 § 1 p.p.s.a. wynika, że skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie. W związku z tym, powyższy warunek nie zostanie spełniony dopóki wniesiony przez stronę środek zaskarżenia nie będzie wniesiony i rozpoznany przez organ administracyjny. Tym samym oznacza to, że kontroli w postępowaniu sądowoadministracyjnym nie podlegają postanowienia nieostateczne, albowiem te mogą zostać ponownie rozpoznane i rozpatrzone przez organ odwoławczy.

Przywołano także art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. mówiący o tym, że sąd odrzuci skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.

Dalej Sąd wskazał, że z okoliczności sprawy wynika, że skarżący pomimo poprawnego pouczenia o terminie i sposobie wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. jako organu właściwego, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

W tej sytuacji Sąd stwierdził, że skarga, której przedmiotem jest decyzja z dnia 29 sierpnia 2013 r., nr [...], wydana przez organ I instancji jest niedopuszczalna, gdyż przysługiwałaby ona dopiero na orzeczenie organu II instancji tj. Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W.

Na zakończenie przytoczono przepisy prawne, które były podstawą odrzucenia skargi, tj. art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 p.p.s.a.

Wobec tego trudno przyjąć, że postanowienie to wymaga niezbędnej wykładni. Należy przy tym wskazać, że aczkolwiek skarżący we wniosku formułuje żądanie dokonania wykładni postanowienia, niemniej jednak z treści uzasadnienia można wywnioskować, że w istocie nie miał on wątpliwości co do treści orzeczenia i jego uzasadnienia, bowiem jego pytania odnosiły się do kwestii, które nie były w przedmiotowym postanowieniu w jakikolwiek sposób podnoszone i analizowane.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, działając na podstawie art. 158 w zw. z art. 166 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej