Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska po rozpoznaniu w dniu 17 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J.W. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 czerwca 2019 r., sygn. akt IV SA/Wr 78/19 oddalającego w całości skargę J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] stycznia 2019 r., nr [...] w przedmiocie uznania zasiłku dla opiekuna za nienależnie pobrany i zobowiązanie do zwrotu tego zasiłku postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Wyrokiem z dnia 11 czerwca 2019 r., sygn. akt IV SA/Wr 78/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu m.in. oddalił w całości skargę J. W. (zwanego dalej stroną, wnioskodawcą lub skarżącym) na opisaną w sentencji decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J.
Pismem nadanym w dniu 25 września 2019 r. strona skarżąca wystąpiła o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia powołanego na wstępie wyroku wskazując, że reprezentujący ją pełnomocnik z urzędu zaniechał podjęcia tej czynności oraz nie zawiadomił jej o planowanym terminie posiedzenia sądu. O wydaniu wyroku strona dowiedziała się dopiero z korespondencji przesłanej przez ośrodek pomocy społecznej w dniu 20 września 2019 r. W efekcie swojego działania pełnomocnika z urzędu pozbawił ją zatem szansy na zapoznanie się z motywami wydanego wyroku, w szczególności odnoszącymi się do żądania zwrotu na rzecz ośrodka pomocy społecznej pobranego zasiłku dla opiekuna, narażając ją jednocześnie na konieczność zapłacenia dochodzonej kwoty, w sytuacji gdy nie dysponuje ona jakimikolwiek środkami finansowymi na ten cel.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 zd. 1 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej p.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Stosownie do treści art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
Z powyższych przepisów wynika, że aby można było orzec o przywróceniu terminu do dokonania czynności procesowej strona powinna:
- uchybić terminowi dokonania określonej czynności w postępowaniu sądowym;
- złożyć wniosek o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności w terminie siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, równocześnie czynność tę dokonując;
- uprawdopodobnić okoliczność wskazującą, że uchybienie terminu nastąpiło bez jej winy.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że powyższe warunki formalne związane ze złożeniem wniosku zostały przez stronę zachowane. Warto przy tym zauważyć, że choć żądanie strony obejmowało również przywrócenie terminu do wniesienia skargi bądź ewentualnie - jak może to wynikać z kontekstu wniosku - skargi kasacyjnej, to jego odrębne rozpoznawanie było zbędne. W pierwszym bowiem przypadku skarga została już przez stronę skutecznie wniesiona, w drugim zaś wywiedzenie skargi kasacyjnej i tak uzależnione byłoby od uprzedniego sporządzenia uzasadnienia kwestionowanego wyroku. Jego doręczenie zaś dawałoby stronie prawo do wniesienia skargi kasacyjnej w terminie trzydziestu dni, bez konieczności ubiegania się o jego przywrócenie. Stąd też przedmiotem dalszych rozważań Sądu będzie wyłącznie kwestia przywrócenia terminu do sporządzenia uzasadnienia zapadłego orzeczenia, któremu skarżący niewątpliwie uchybił.