Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale IV sprawy ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji o przyznaniu dodatku mieszkaniowego oraz odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 5 lutego 2016 r. odrzucił skargę W. K. ( dalej skarżący, strona) złożoną w tej sprawie z uwagi na wniesienie jej z przekroczeniem ustawowego terminu. Odpis powyższego postanowienia został doręczony stronie w dniu 25 lutego 2016 r. wraz pouczeniem o środku zaskarżenia. Skarżący piśmie z dnia 2 marca 2016 r., złożonym osobiście tego samego dnia wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wskazał, że nie miał wiedzy co do możliwości złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W wykonaniu zarządzenia sędziego z dnia 31 marca 2016 r. pouczono stronę o treści art. 87 p.p.s.a. oraz wezwano o wskazanie w terminie 7 dniu od daty doręczenia wezwania (tj dnia 11 kwietnia 2016 r. k.24) pod rygorem rozpatrzenia wniosku na podstawie akt sprawy, o uzupełnienie wniosku poprzez podanie okoliczności wskazujących na brak winy strony w uchybieniu powyższego terminu i ewentualne jej uprawdopodobnienie stosownymi dokumentami. W odpowiedzi skarżący w zakreślonym terminie ponowił wniosek wskazując, że przyczyną braku jego złożenia była nieświadomość możliwości przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Nadto z powodu braku środków finansowych nie może skorzystać z pomocy profesjonalisty i z tego powodu wynika powyższa sytuacja.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) dalej p.p.s.a., przewiduje, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie z art. 87 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. Ponadto po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych. Zdaniem Sądu skarżący zachował ustawowy termin 7 dni do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Informację o prawie do złożenia powyższego wniosku strona uzyskała z treści doręczonego jej w dniu 25 lutego 2016 r. postanowienia o odrzuceniu spóźnionej skargi. Odnosząc się do wskazanych przez skarżącego okoliczności uznać należy, iż nie wykazał braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi, a wskazane przez niego przyczyny nie usprawiedliwiają uchybienia terminu. Podkreślenia wymaga, że o braku winy strony w uchybieniu terminu, można mówić jedynie w sytuacji, gdy istniały przeszkody nie do przezwyciężenia tj. takie, których skarżący przy zachowaniu należytej staranności i dołożeniu maksymalnego w danych warunkach wysiłku nie mógł usunąć. Przywrócenie nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Skoro przy ocenie winy przyjmuje się obiektywny miernik staranności jaki należy wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy, to zajęcie stanowiska odmiennego, uwzględniającego subiektywny miernik staranności wprowadziłoby do stosunków procesowych element niepewności. Powoływanie się przez skarżącego na brak wiedzy co do możliwości złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi nie dostarczyło podstaw do uznania, że uchybienie terminowi do wniesienia skargi nastąpiło z przyczyn niezawinionych przez skarżącego. Sąd bowiem wzywając skarżącego do uzupełnienia jego wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi poprzez podanie okoliczności wskazujących na brak winy strony w uchybieniu powyższego terminu i ewentualne jej uprawdopodobnienie stosownymi dokumentami szczegółowo pouczył stronę o treści powołanego na wstępie art. 87 p.p.s.a. Jednocześnie skarżący przy okazji doręczenia mu odpowiedzi na skargę (w dniu 14 stycznia 2016 r. k. 10) został wyczerpująco pouczony o przysługującym mu prawie min. do ubiegania się wyznaczenie pełnomocnika z urzędu . Wobec powyższego należy stwierdzić, że skarżący został w sposób prawidłowy i pełny poinformowany o kształcie tej instytucji procesowej i miał realną możliwość uzupełnienia braków złożonego przez niego z zachowaniem ustawowego terminu wniosku o przywrócenie terminu. Z tych powodów brak jest podstaw do uznania, że przyczyną uchybienia terminu była okoliczność nagła, niespodziewana, której skarżący nie mógł zapobiec przy dochowaniu najwyższej możliwej staranności. De facto bowiem mimo wezwania Sądu skarżący nie przedstawił czy zaistniała jakaś nie dająca się usunąć przeszkoda do złożenia skargi w terminie . W niniejszej sprawie takiej przeszkody nie wskazano. Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.