Ewa Orłowska referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu: po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku K. S. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego z urzędu w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego postanawia: I. przyznać prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego z urzędu; II. umorzyć postępowanie sądowe wszczęte wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych.
Skarżąca złożyła wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego z urzędu.
W jego uzasadnieniu podniosła, że prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Nie otrzymuje dochodów. Z odpowiedzi na skargę wynika, że przyznawano jej prawo do świadczeń z pomocy społecznej w postaci zasiłków celowych i okresowych. Dodała, że nie otrzymuje zasiłków, gdyż organ pomocy społecznej wliczył do jej dochodu jednorazowo zaległe stypendium z uczelni wyższej w wysokości [...] zł. Podała, że [...] września 2014 r. zarejestrowała się w urzędzie pracy. Nie posiada żadnych oszczędności, majątku, nieruchomości, przedmiotów i papierów wartościowych.
W pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega wniosek o ustanowienie radcy prawnego z urzędu
Z przepisu art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wynika, że ustanowienie radcy prawnego lub adwokata obejmuje prawo pomocy w zakresie częściowym.
Z kolei przepis art. 246 § 1 pkt 2 cytowanej ustawy stanowi, że przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodzinny.
Zgodnie z art. 199 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Do tych przepisów szczególnych należy zaliczyć przepisy określające przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy na wniosek strony.
Mając na uwadze, że z odpowiedzi na skargę wynika, iż skarżącej przyznawano prawo do świadczeń z pomocy społecznej, które przysługują osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej oraz brak dochodów i kwotę zaległego stypendium wypłaconą jednorazowo kilka miesięcy przed złożeniem wniosku o przyznanie prawa pomocy, obejmującą w zasadzie kwotę niższą od dwukrotnego najniższego wynagrodzenia za pracę, przyjąć trzeba, że wykazała ona, iż spełnia przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie radcy prawnego z urzędu.
Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w pkt I sentencji.
Odnośnie zaś wniosku o zwolnienie od kosztów sadowych wskazać należy, że skarżąca jest w niniejszej sprawie - na podstawie art. 239 pkt 1 lit "a" powołanej ustawy, z którego wynika, że nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących pomocy i opieki społecznej - zwolniona z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych (opłat sądowych i wydatków).
W tej sytuacji postępowanie wszczęte wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy (co orzeczono w pkt II sentencji), który stanowi, że sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1 i pkt 2 tego przepisu. Przepis ten w myśl art. 258 § 3 powołanej ustawy stosuje się odpowiednio do postanowień referendarza sądowego.
Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 246 § 1 pkt 2 i art. 245 § 3 oraz art. 161 § 1 pkt 3 w związku z art. 258 § 3 i art. 239 pkt 1 lit "a" ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji.