Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Adam Mikusiński Sędzia NSA Tadeusz Michalik po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 września 2009 r. sprawy ze skargi L.L. na bezczynność Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. w przedmiocie choroby zawodowej w kwestii wniosku o wyłączenie Sędziego WSA Małgorzaty Walentek oraz Sędziego WSA Beaty Kalagi-Gajewskiej postanawia odmówić wyłączenia Sędziego WSA Małgorzaty Walentek; Sędziego WSA Beaty Kalagi-Gajewskiej
L. L. pismem procesowym z dnia [...] r. wystąpił o wyłączenie sędziego WSA Małgorzaty Walentek oraz sędziego WSA Beaty Kalaga-Gajewska orzekających w sprawie rozpatrzenia jego wniosku o wyłączenie sędziego NSA Szczepana Praxa. Jako podstawę prawną wniosku wskazał art. 19 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W motywach wniosku wskazał, że sędziowie wymienieni we wniosku brali udział w wydaniu postanowienia z dnia 5 czerwca 2009 r., które było powodem wniosku o wyłączenie sędziego NSA Szczepana Praxa. Zdaniem skarżącego w przypadku wymienionych powyżej sędziów WSA zachodzi niebezpieczeństwo, że orzekali we własnej sprawie, a tym samym zachodzi przesłanka ich wyłączenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, co następuje:
Wniosek skarżącego o wyłączenie sędziego WSA Małgorzaty Walentek oraz sędziego Beaty Kalaga-Gajewska nie może zostać uwzględniony.
Zgodnie z art. 18 § 1 wyżej wymienionej ustawy sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach: w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki: swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia, osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kureteli; w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron: w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą; w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator; w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej. Po myśli § 3 tego przepisu wyłączeniu podlega sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia objętego skargą o wznowienie postępowania, nie może orzekać, co do tej skargi. Niezależnie od wskazanych przyczyn, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli między nim a jedną ze stron lub jej przedstawicielem zachodzi stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwość, co do bezstronności sędziego.
W ramach rozpatrywanej sprawy sędziowie WSA Małgorzata Walentek oraz Beata Kalaga-Gajewska stosownie do postanowień art. 22 § 2 wyżej wymienionej ustawy złożyli wyjaśnienia, z których wynika, że brak jest w stosunku do nich podstaw do wyłączenia od rozpoznania sprawy w oparciu o postanowienia art. 18 i 19 przywoływanej ustawy.
Odnosząc się do wniosku skarżącego należy zauważyć, że sprowadzają się one jedynie do przyjęcia pewnego założenia, że sędziowie orzekający w jego sprawach nie kierują się bezstronnością, lecz starają się chronić innego sędziego i podejmować działania na jego rzecz.
Tak sformułowany zarzut nie zawiera zarzutów, które znajdowałyby potwierdzenie w dokumentach, lecz oparty jest jedynie o przyjęcie określonego, negatywnego dla sędziów założenia. A jak przyjmuje się w orzecznictwie przesłanką wyłączenia sędziego mogą być jedynie takie okoliczności, które obiektywnie wywołać mogą wątpliwości co do bezstronności sędziego, takich zaś przyczyn, zdaniem Sądu, brak jest w tej sprawie. Nadto należy podkreślić, że w sprawie tej nie zachodzą przyczyny opisane w art. 18 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, powodujące wyłączenie sędziego z mocy ustawy.
Mając na względzie wskazane okoliczności faktyczne i prawne sprawy, działając na podstawie wskazanych powyżej przepisów prawa należało orzec jak w sentencji postanowienia.