Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax, Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik (spr.), Sędzia NSA Tadeusz Michalik, Protokolant Katarzyna Lisiecka-Mitula, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi E. S. na bezczynność Dyrektora Aresztu Śledczego w K. w przedmiocie potwierdzenia odprowadzania składek na dodatkowe ubezpieczenie emerytalno-rentowe postanawia odrzucić skargę.
E. Ś. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ze skargą na bezczynność Dyrektora Aresztu [...] w K.. Bezczynność ta polegać miała na braku zajęcia przez organ stanowiska w sprawie dokonania na urzędowym formularzu czynności potwierdzającej odprowadzenie z uposażenia skarżącego składek na dodatkowe ubezpieczenie emerytalno-rentowe za okres jego służby w latach 1962-69.
W uzasadnieniu skargi skarżący powołał się na treść postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach sygn. akt IV SAB/Gl 86/16, w którym uznano jego skargę na przewlekłe postępowanie Dyrektora Aresztu [...] w K. za niedopuszczalną ze względu na niewyczerpanie drogi zaskarżenia. Odnosząc się do w/w postanowienia stwierdził, że w dniu 27 grudnia 2016r. uczynił to.
W dalszej części uzasadnienia przedstawił czego domaga się od organu, a co jego zdaniem nie zostało załatwione zgodnie z jego wnioskami.
Wyjaśnił, że w uzyskanym od organu zaświadczeniu Rp-7 z dnia 1[...]r. potwierdzono, że prawny poprzednik pracodawcy zgłaszał ubezpieczonych, również do ubezpieczenia społecznego w deklaracji rozliczeniowej bezimiennej pod nr konta [...]w Oddziale ZUS w C. i trwało to do dnia 31 grudnia 1998r. Natomiast Oddział ZUS w K. odmówił skarżącemu przyznania dodatku do emerytury z tytułu tego ubezpieczenia.
Zdaniem skarżącego składki odprowadzane z jego ubezpieczenia dotyczyły dodatkowego ubezpieczenia emerytalno-rentowego gwarantującego zwiększenie emerytury i nie miały wpływu na wysokość kapitału początkowego i przyznanej emerytury. Natomiast kapitał początkowy był obliczony na podstawie uposażenia z okresu zaliczanego do okresu składkowego, a nie z okresu składkowego.
Do skargi załączono pięć dokumentów - świadectwo ukończenia szkoły, zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wydanego przez Dyrektora Aresztu [...] w K. z dnia [...]. (druk Rp-7), zaświadczenie o odbyciu służby wojskowej i przeniesieniu do rezerwy oraz pismo Biura Emerytalnego Służby Więziennej z dnia 25 stycznia 2010r. informujące, że jedynym organem właściwym do ustalenia wysokości świadczenia emerytalnego jest ZUS.
Skarżący zauważył, że pracodawca ma obowiązek przechowywania dokumentacji płacowej i ubezpieczeniowej.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na niewyczerpanie przez skarżącego środków zaskarżenia. W przypadku nie uwzględnienia wniosku o odrzucenie skargi organ wystąpił o jej oddalenie, jako bezzasadnej.
Dyrektor Aresztu [...] wyjaśnił, że przedmiotem skargi jest jego bezczynność dotycząca braku stanowiska w sprawie dokonania czynności potwierdzającej odprowadzanie składek na dodatkowe ubezpieczenie emerytalno-rentowe za okres służby skarżącego w latach 1962-68 i wykazanie tej informacji w zaświadczeniu o zatrudnienie i wynagrodzeniu (druk Rp-7). Jednak skarżący nie wyczerpał przysługujących mu środków zaskarżenia, gdyż w przepisanym terminie nie wniósł zażalenia na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.
Wskazano, że skarżący po otrzymaniu druku Rp-7 z 2009r., nie zgadzając się z jego treścią, kilkukrotnie zwracał się o wydanie zaświadczenia o treści oczekiwanej przez niego. Pisma te (z dnia 2 czerwca 2010.r, z dnia 15 czerwca 2011r., z dnia 27 czerwca 2011r., z dnia 6 lipca 2011r.) nie stanowiły, zdaniem organu, zażalenia na bezczynność. Natomiast w dniu 13 stycznia 2017r. do Aresztu [...] w K. wpłynęło przekazane przez Inspektorat Służby Więziennej pismo skarżącego z dnia 27 grudnia 2016r. W piśmie tym skarżący wniósł zażalenie na przewlekle prowadzenie postępowania przez Dyrektora Aresztu [...] w K. przywołując postępowanie zainicjowane jego skargą z dnia 24 marca 2015r. skierowaną do WSA w Gliwicach. Do zażalenia tego organ ustosunkował się pismem z dnia 25 stycznia 2017r. uznając że zażalenie jest nieuzasadnione, gdyż skardze z dnia 24 marca 2016r. nadano właściwy bieg.